Prettige Kerst en een heel goed nieuw jaar!

Vanuit een kerststalletje in Chicago wenst team Poliklinisch iedereen prettige feestdagen en een heel goed nieuw jaar!

Foto Kees Knobbe

Robots en andere menselijke zaken

Als je bij Epic zo een kijkje in de keuken van de moderne techniek krijgt waar we ondertussen met zijn allen middenin zitten, ga je je vanzelf afvragen wat al die prachtige bits en bytes ons nu opgeleverd hebben. We kunnen live de zon op Mars onder zien gaan en de hoeveelheid zandkorrels in de zandbak van de buren berekenen - wat trouwens het beste gaat als je bijhoudt hoeveel kruiwagens hij erin heeft gegooid. Anders kun je een gemiddelde diepte van 50 cm aanhouden, en de omtrek kun je redelijk schatten. 

Dat zijn mooie, hoogstaande doelen, maar als je om je heen kijkt zie je dat de meeste mensen de digitale revolutie benutten voor elementairdere zaken: er wordt geskypt, gefacebookt en gefacetimed om de contacten met het thuisfront te onderhouden. Tijdens iedere pauze zie je mensen met smartphones en iPads (en een enkeling die het niet begrepen heeft met een Samsung) met hun geliefden praten en ze toezwaaien: "zwaai eens naar mama", "nee, hier gaat alles verder goed", "dan moet je NU de bank bellen!" , " nee schatje, pappie is niet vanavond weer thuis, pappie zit aan de andere kant van de oceaan".  De kinderen bevatten het niet dat pappie zo dichtbij is in het kastje, maar toch heel ver, en eerlijk gezegd kan ik dat zelf ook maar nauwelijks bevatten. 

ET phone home

We gebruiken de modernste technieken om datgene wat het diepst in ons zit mogelijk te maken: communiceren, de banden met onze naasten bijhouden of ruzie met ze maken (maar dat is vaak hun eigen schuld omdat ze soms zulke vreselijk domme dingen doen). 

Uit op de overname van de wereld

Het grappige is dat precies diezelfde techniek ook de oorzaak is van de scheiding tussen ons en onze naasten: in computergestuurde vliegtuigen zijn we in een paar uur duizenden kilometers ver, en hebben dan onze iPads weer nodig om de gevolgen daarvan te verzachten. Maar als we nu eens thuis bleven? Dat zou een boel gedoe schelen, en dan kunnen we voor het geld van de elektrische spullen bloembollen kopen om ons tuintje mooi te maken. Dat denk ik stiekem wel eens, maar ik durf het niet hardop te zeggen, want voor je het weet word je voor vrijdenker uitgemaakt, of anarchist, en zie dan nog maar eens aan een baan te komen. Dus stap ik braaf in grote vliegmachines, en roep oh en ah bij het zien van de wolkenkrabbers, maar ergens blijft het idee van dat tuintje ergens in mijn achterhoofd zitten. 

Ik moet toch eens informeren wat zo'n tuintje nou kost, uiteraard inclusief de onmisbare elektronische bewateringsmeter.

Mogen we er nog uit alstublieft?

Kees Knobbe

Voyagerhall overspoeld met nerveuze Nederlanders

Goedemorgen Amsterdam vanuit Madison,

Ik weet niet hoeveel van jullie weten dat de specialisten inrichting de trainingen moeten afsluiten met een projecten en examens. Epic legt de lat hoog, de scores moeten boven de 8 zijn en overall boven de 8,5. Een project is een serie van handelingen en "bouwen" in Epic software. gemiddeld 8 uur werk. Een examen zijn mc vragen of waar of niet waar. Alles in het Engels natuurlijk. Het eerste project en examen ging over de fundamantals, 900 paginas.... De projecten hebben we met veel vertrouwen ingediend en we waren niet verbaasd dat we daar goed gescoord hebben. De examens zijn afgenomen vlak voor we naar de USA vlogen. Epic beloofd dat binnen 3 werkdagen de scores er zullen zijn. Gisteren was het zover werkdag 3.....

Zover de achtergrond schets voor mijn blog.
Het moment dat wij naar Epic gaan om de lesdag te starten is het in NL al het einde van de werkdag. Nerveus wordt er op de mobieltje gekeken of er de verlossende mail is met naar wij hopen een goed cijfer. In de bus geen wifi dus moeten we wachten tot in de voyagerhall van Epic.

Voyarger Hall

Aldaar raken we meer opgewonder als er vanuit stoelen en achter de koffie gesmoord maar toch ruimtevullend geluid wordt gemaakt. Een voor een komen de cijfers binnen. YESSSSSS gillen sommige (al aardig aangepast aan de taal) de opwinding stijgt als de cijfer flow happert.....wat betekend dat??? ojee komen nu dan de mindere cijfers??? honderde keren worden de ververs knopjes op de mobieltje en ipads getoucheerd. Het mag niet baten, het is zeker thee of koffie tijd! wordt er nerveus geoppert, Kom op Epic!! release me van Aretha Franklin giert ook bij mij door de keel. Ik klik en klik en oeps ineens is daar de mail, kijken??? yess ook ik heb het gehaald.
Een paar moeten teleurgesteld de les in zonder verlossing....waar we Kevin (docent) informeren waarom we zo uitgelaten zijn. Tijdens de les een enkele gebalde vuist opgestoken en naar de heup bewogen met de bedoeling uit te drukken dat ook daar een goed cijfer binnen is. Dan na "lang" wachten en een mailtje naar Epic waar blijft het cijfer komt ook voor de laatste van klinisch dossier het verlossende mailtje (was blijven hangen in de outbox) Koeltjes wordt er gereageerd, het word al gewoon als je hoger dan een 9 scoort. Hoe mooi kan een dag beginnen.... Dag twee is intensief, veel werken in hyperspace maar ook in het door ons nog niet zo gewaardeerde text deel van epic, de "roze" schermen, de darkside of epic. We werken ons door de dag en gaan opgedeeld eten.

Vandaag dag 3, aan het einde van de les zal de groep uiteen spatten, een deel vliegt vandaag en of morgen naar huis, een paar anderen blijven nog een paar dagen om Chicago te bezoeken, zo ook ik. Chicago in de (voorspelling van het weer) natte sneeuw en mogelijk regen. Mistroostig idee, de melancholie de blues druipt mijn hersenen in, Buddy Guy, Howling Wolf en Jimmy Rogers ze spelen samen en little red rooster knalt door mijn hoofd...

Ik heb er zin in, laat het maar regenen heerlijk.

Ronald Schmeddes

 Voor iedereen een fijne kerst en een goed uiteinde, tot volgend jaar

Epic in the snow

Hallo Amsterdam...... Het sneeuwt in (Madison) Moskou (beroemde openings zin van radio presentator uit de hele oude doos (? naam vergeten)

De dag startte met een ritje door de sneeuw met de bus, we hebben voor jarige Rick in de bus gezongen en aan het einde van de dag met een aantal nog gedronken op zijn voorlopige uren winst in dit nieuwe levens jaar.
Voor ons nu gisteren hebben we kennis gemaakt met het maken van doc flowsheets in Hyperspace. klikken klikken klikken en nog eens klikken. niet heel moeilijk maar wel weer veel. Onze docent Kevin gaat razend snel, maar voor velen nog te langzaam (gegeven de herhaling van  de manier van maken). Ik zelf heb wel eens moeite met het tempo en de combinatie van je geschreven info en de schermen van de docent en je zelf....... No problem we speed up at the break.



Let it snow let it snow

 Tijdens de lunch nog een rondje door het hoofdgebouw met prachtig licht en sneeuw beelden

 

Epic



Feel the force, meet you in Hyperspace, zegt mijn vader hier, mmm ga ik nu hallucineren?
 



Purplehaze al around! zingt Jimmi Hendrix door mijn hoofd, Zonsondergang Madison Epic

Vandaag dag twee, Oke Scotty beam me up!

Ronald Schmeddes



Daar zijn we weer

Op maandag 16-12-2013 is een groot deel van inrichting vertrokken naar Madison USA. Na het examen van inpatient fundamantals speelde er maar 1 ding(naast hebben we het gehaald).....hoe is het weer in Noord Amerika. Nou het weekeinde was er nog een sneeuwstorm en zijn er veel vluchten vertraagd en geannuleerd. De vlucht van schiphol naar Chicago was rustig en bij aankomst een witte wereld. Gelukkig geen glijpartij met het vliegtuig. Hoewel ik niet wil dat het nog gaat sneeuwen zit er een mantra in mijn hoofd, let is snow let it snow (met die rare reclame van de ptt als visuele ondersteuning op het netvlies). De overstap ging voorspoedig en opschema, eenmaal in het vliegtuig (ik had een goed uitzicht op de vleugels) bleek dat we niet zomaar weg konden. Heeft iemand een idee wat er moet gebeuren als er sneeuw en ijsvorming op het vliegtuig zit?



De icing (foto Mark)

Het gehele vliegtuig krijgt een douche, lijkt heet met bruine vloeistof, vervolgens een groene was of glycerinelaag.... dit vanuit een vrachtauto met kraan en robot arm met sproeier. geen gezicht, never a dull moment. Ruim 1,5 uur later mogen / kunnen??? we vliegen. Erg veilig voelt het niet.. Wat nu als de kleppen vastzitten etc. De vele b films van vliegtuigrampen komen voorbij. Elkaar opeten op de vlaktes van noordamerika is geen vrolijk vooruitzicht (mocht je het overleven) We stijgen op, de motor maakt rare geluiden.... ( het is een klein vliegtuig) we komen op hoogte en de piloot? neemt gas terug..... de motor lijkt uit te vallen, we kijken elkaar aan en beginnen maar grapjes te maken. Gelukkig zit er tussen ons in de stewart, deze is bijzonder grappig en lijkt relaxed dus zolang hij niet in paniek raakt zal het wel goed gaan. Veel vreemde geluiden en meer en minder gas...... de grapjes nemen toe en de klamme handjes ook, een enkeling is stil.... Gelukkig landen we veilig in Madison. Het transport met de bus is hilarisch, sneeuw en rijsnelheid aanpassen daar doen ze hier niet aan gewoon met overstuur de bocht door en de V12 engine (Topgear popt op en ik zie de heren spelen met bussen als deze) gas vroemmmmmm. wederom nemen de grappen toe. De chauffeur neemt de bochten te krap, je ziet de (stoep)randen niet. Ik krijg een beeld van een film binnen met een auto-kreukfilm waar de idioot aan het stuur tegen de ingestapte lifter zegt: "You know why they call me shoulders?"..... de een heeft het nu wel gehad bij aankomst, snel naar de kamer en afdraaien een deel gaat toch nog wat eten. Morgen weer vroeg op en naar Epic. Het heeft vannacht nog geneeuwt dus er liggen niewe opertunities voor "shoulders"



  Ronald Schmeddes

Jetlag country, here we come!

Het merkwaardige met luchtvaartmaatschappijen is dat ze wel door hebben dat economy class reizigers gemiddeld armer zijn dan first class passagiers, maar niet dat beide groepen gemiddeld dezelfde lengte hebben. En dat ze niet ook door hebben dat de gemiddelde economy reiziger niet nog eens 30 cm krimpt als zijn voorganger de rugleuning in de laagste stand zet, terwijl zijn beschikbare ruimte dat in zo'n geval wel doet.

Als het International Gerechtshof zich nuttig wil maken, moet het zich eens afvragen of het legaal is 9 uur lang naar een minuscuul schermpje te moeten staren waar non-stop Verschrikkelijke Ikke op wordt vertoond.

Dat soort gedachten komt bij een mens op als hij twee uur moet wachten tot het toestel voor de doorvlucht naar Madison van ijs wordt ontdaan. Steward Paul doodt de tijd met leuke humor, terwijl hij zeer tevreden tussen onze charmante vrouwelijke collega's zit. En ik dood de tijd door het allemaal op te schrijven terwijl ik om vier uur 's ochtends klaarwakker zit te zijn. De tweede ronde Madison, we zijn er klaar voor.

 Kees Knobbe

ASAP Clinical Administration bij EPIC Verona

Onze 3-daagse cursus van Clinical Administration volgen we gezamenlijk met Team Radiant, wat de pret ten goede komt, aangezien de humor hoogtijdagen viert. Dat komt vooral tot uiting door het hergebruiken van de typisch Amerikaanse standaard zinnen op willekeurige momenten zoals tijdens het eten:

‘That’s a good question!’ 

‘Let me rephrase your question’

‘It’s an awesome feature!!’

‘It’s really really amazing!!’

‘Thats an excellent conclusion!’ and

‘Thanks for sharing!’

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ik in een toneelstuk ben beland. Het is zeer vermakelijk en tevens het gevoel hebbende of dit nu allemaal wel echt is. Doordat alles zo strak is georganiseerd, wordt weinig tot niets aan het toeval over gelaten en is dat soms niet juist een charme? Maar dat is onEPIC’s. Het lijkt wel of deze trainers daadwerkelijk door een malletje van ‘hoe gedraag ik me’ zijn gehaald waardoor alles geregisseerd overkomt. Wat ook betekent dat vragen waar men geen antwoord op kan geven worden ontvangen met ‘I will come back to that later on’ om dan vervolgens alsnog een teleurstellend geregisseerd antwoord te geven, wat helaas niet aansluit op de daadwerkelijke vraag, het anticiperen lijkt niet op nr. 1 te staan. Is dat erg? Nee hoor, want men doet er alles aan om je een goed gevoel te geven en je in de watten te leggen met genoeg eten en drinken bijvoorbeeld. En niet te vergeten de ongewoon mooi vorm gegeven locatie. Inderdaad indrukwekkend. Alles lijkt zo groot en in veelvoud aanwezig dat ik denk dat er wel 80 mensen in de cursusruimte zitten. Uiteindelijk blijken dit er toch gewoon maar 40 te zijn. Valt weer mee.

Wat niet meevalt is het vele eten…om daar je niet steeds ontzettend tegoed aan te doen. Elke ochtend een hele grote hal binnen lopen waar er een heel uitgestrekt ontbijtbuffet staat uitgestald. Maat houden komt niet voor in het woordenboek van EPIC. En obesitas wel. Jeetje zeg, wat een eten. En dat is dus erg je best doen om niet in de valkuil van al dat lekkers te stappen.

Gelikt gaat het dus allemaal wel tijdens de cursus. Er gaat echt niets fout, behalve dan de trainer in opleiding die wel eens een steekje laat vallen, en de klok is de beste vriend van de trainers. It is all so amazing en awesome wat de applicatie kan en if you are comfortable with the temperature: thumbs up! Er zijn ook nog andere mogelijkheden, het kan ook OK-ish zijn en thumbs down…tja…

Omdat we snel door de stof heengaan, heeft 1 van de trainers een rondleiding in Deep Space geregeld. Een nieuw gedeelte wat bijna klaar is. Het is een enorme ruimte onder de grond, bedoeld als grot, met verschillende thema’s waaronder LOTR. De ruimte is gigantisch en het congresgedeelte echt niet normaal... Het geeft me een gevoel van ‘wat zit de wereld toch raar in elkaar’. Aan de ene kant natuurlijk fantastisch dat Amerikanen niet schromen zoiets groots te bouwen. Aan de andere kant lijkt het een 'nooit genoeg' drive. Is het dan echt nooit genoeg? Toch het Rupsje Nooitgenoeg wellicht. Die ook slagroom op de milkshake wil…

Het lijkt wel of het relatieve uit het oog verloren is, maar goed, stiekem is het inderdaad allemaal ‘awesome’ en ‘amazing’

Nog een voorbeeld van een typisch gesprek in een winkel zodra je bij de kassa afrekent:

Hello, how is it going?
- I am fine, thank you
Ah allright! Great! Do you like a discount card from .....
- No, thank you, I am only here for a week or so.
Oooo, where are you from?
- I am from the Netherlands.
Oohh awesome!!! I have a father, mother, sister, aunt, uncle…. (vrij invulbaar) who lives/comes often (doorhalen wat niet van toepassing is) in the Netherlands. It’s really amazing! I really want to go to Amsterdam someday!

Met nog een cursus voor de boeg heeft Team ASAP nog een aantal dagen te gaan hier. Hopelijk gaat onze terugreis voorspoediger dan de onfortuinlijke groep die zondag vertrok. We konden helaas niet veel meer doen dan meeleven. Het gevolg is dat het er hier nu mooi wit uitziet, en dat afgetekend tegen een prachtige blauwe lucht genieten we nog even voordat het echte werk weer begint.

Arina

Super training voor Cadence

Op dag 3 van de training, is tot onze verbazing de mist weg getrokken en kunnen we eindelijk zien waar we zitten! De dagen daarvoor hebben we in de mist geleefd, we vertrokken van het hotel in de mist, zagen de hele dag niets dan mist vanuit het klaslokaal en kwamen weer thuis in het donker. Nu kunnen we vanuit het klaslokaal ook daadwerkelijk iets zien van het prachtige uitzicht.

De Cadence training wordt gegeven door Eddie. Hij is een ervaren trainer en houdt ons constant bij de les. De vragen zijn vaak 'excellent' of 'great!' en de opdrachten zijn 'awesome' and 'pretty cool'. Wat hebben we veel geleerd de afgelopen dagen!

We hebben schedules gebouwd, visit types gemaakt en zelfs pools van resources gemaakt. Ook hebben we gelukkig verschillende mogelijkheden van opbouw van schedules geleerd, die integrale planning mogelijk maken. Trainer Eddie heeft veel ervaring met het inrichten van agenda's voor integrale planning en zegt dat sommige dingen goed kunnen en sommige dingen 'incredibly dangerous' zijn om te doen. Met andere woorden: een goede analyse is essentieel. Laten we daar nou gelukkig al mee begonnen zijn. We zijn in ieder geval blij met Eddie als trainer, we kunnen het goed volgen. En hij is grappig! Hij heeft enorme tatoeages op zijn onderarmen (waar sommigen van ons team erg van onder de indruk zijn) en hij heeft grappige ezelsbruggetjes. Bij het noemen van de security class SUPERoverbook, maakt hij elke keer het SUPERmans teken met z’n armen. Dat moesten we natuurlijk op de foto zetten! Dus hierbij!

 

Epic is een buitengewone ervaring, wat een enorm bedrijf met bizarre details overal, impressive! De trainingen maar ook alles er om heen is tot in de puntjes geregeld, en als je wil kan je de hele dag eten en drinken (en dat is te zien aan veel van onze classmates). Wij zijn vooralsnog verzadigd, met kennis én eten. Op naar certificering!

Inmiddels is het zondag en is de groep verspreid over Chicago, Nederland en Madison. Hele goede week gehad. Sommigen gaan (moeten) nog door, heel veel succes!

Tessa en Marjolijn

 

Team Medicatie in The USA

Team medicatie reist in twee groepen af naar The USA, dit om de kans te verkleinen dat het hele medicatie team in een keer zou kunnen “wegvallen”. De kansen moet je toch een beetje spreiden. Team A vertrok samen met een aantal andere teams om 11.00, team B om 12.00. rara wie was er eerst in Madison? Juist team B.

Aanbeland in Madison was alles wit, sneeuw op de grond en mist om ons heen. Na, voor de meeste een slechte nacht togen we opgewonden en nieuwsgierig naar Epic. Maar helaas er was nog steeds mist dus van de omgeving en de tuinen om Epic heen viel weinig te zien. Maar eenmaal in het trainingscentrum was er genoeg te bekijken. En ook wij waren allemaal zeer onder de indruk van alles.

Na dat we ons lokaal gevonden hadden kon de training van start. Hier kwamen we nog wat bekenden tegen uit andere Nederlandse ziekenhuizen waar we ook training mee hadden in Den Bosch. Gezellig!

 

Na een lange trainingsdag was er nog wat puf over om te gaan shoppen. Op naar de West-Mall, eerst een hapje in de foodcorner en dan lekker shoppen! Heel aantal zijn er erg goed in geslaagd. Wel heel verbaasd dat je als kerstcadeau voor je kind een First gun kan kopen, en daarbij nog een leuk kleurtje kan uitzoeken. Heel Amerikaans!

                                                             Kaaskoppen in The Cheese State

Tweede dag is aangebroken en helaas nog steeds mist, geen idee nog steeds hoe de omgeving er uit ziet. De training wordt in een goed tempo gegeven en is ook prima te volgen. Ook is iedereen pas een uur later toe aan zijn dip dan de dag ervoor. (ipv 14.00 nu om 15.00 joepie!) vooruitgang! Voor de avond staat er een etentje gepland in de Irische pub om onze EM te ontmoeten.

                                                        The Irisch pub

Laatste trainingsdag, kunnen geen infuus of mixture meer zien. Maar hebben genoeg uitleg en stappenplannen om thuis met vertrouwen onze projecten op te starten. Morgen vliegt team B terug naar Nederland en blijft team A nog even om te bloemetjes buiten te zetten (helaas bevriezen die meteen -16 bbbbbbbbbbrrrrrrr KOUD!!!!!) Eerst nog even down town Madison naar de Comedy club met 2 collega’s van het Amphia ziekenhuis.  LACHEN!

                                                 Onze Epic muts

Vrijdag toch naar Epic ondanks dat de trainingen klaar waren. Kim de EM van team planning geeft een rondleiding door Epic. WAUW!!!! Wat een gebouwen, waren we al onder de indruk van het trainingscentrum nu zijn we sprakeloos.  Boomhut, metrostation, glijbaan, mega hobbelbeest het gaat maar door!

Team B uitgezwaaid en terug naar het hotel om ons klaar te maken om nog maar eens the shoppen.We love sale!!!!!
Zaterdag op stap met alle achterblijvers in Madison. We gaan down town eens nader onderzoeken. En wederom BBBBRRRRRR koud! Met regelmaat een koffietent in om op te warmen. Maar met het zonnige weer kunnen we wel heel mooie foto’s maken. Het meer, the state capitol en de universiteit, en creatief met zon en collega’s. 

 

’s avonds gezellig met elkaar gegeten en op tijd naar bed. Inpakken om de volgende dag te vertrekken. En op het vertrekken zitten we nu te wachten, nog even bloggen en dan naar huis. Leuke week maar het is tijd om naar huis te gaan!

Groetjes Team Medicatie (Inge)

The dutch: Down to earth? Guess not....

Enorme gebouwen doemen op in de mist als we op de eerste ochtend met een enorme bus het EPIC terrein oprijden. Groot voordeel als je zelf een stad bouwt, dan kan je ook je eigen straatnamen bedenken. Het is mistig, mistroostig bijna. Pas op deze dag 2 blijkt dat de enorme gebouwen die we op dag 1 zagen nog maar het puntje van de ijsberg waren. Schuren, silo's, witte play-mobiel hekjes. De rest van Team ASAP heeft besloten de PL vast achter te laten en met een eerdere bus te gaan. Uitslovers :-)!Nick (Radiant) zit naast me in de bus, onderwerp van gesprek is dat we als nuchtere Nederlanders ons toch niet door EPIC in de luren gaan laten leggen. Boy, were we wrong. Om in de woorden van Nick te spreken "het hele gebeuren ademt professionaliteit uit".En dat is precies wat het is. Alles klopt, werk, is geregeld en perfect voorbereid. Soms voelt het als een grote film. Gisteren kwamen we op de vergelijking met "The Truman show". Voor diegene die hem niet hebben gezien: Jim Carey, word in een tv studio geboren en is de enige in die studio die niet weet dat hij een ster is in een tv-show. Wij voelen ons soms een beetje als Trumam, alsof de wereld om ons heen een show is. De grap is alleen dat EPIC geen show op voert. Men is bloed serieus. De overtuiging, het enthousiaste "WHOEHOE" aan het einde van de trainingsdag, alles is oprecht gemeend. En hoewel wij het gek vinden, en er soms grappen over maken, heeft het wel het gewenste effect. We lachen, zijn geconcentreerd aan het werk en zuigen de informatie op. En langzaam maar zeker krijgt alles vorm. Security Classes, Roles, Providers en users. Er zit een logica in, een lastige logica maar hij is er. Met dank aan Adam en Kristina uiteraard, Awesome teachers!

Meest opvallend: Nederlanders hebben of een grote mond, of de Amerikanen zijn zeer timide in een training. De meeste vragen, opmerkingen en discussies komen uit het Nederlandse kamp. Behalve dan Cliff, Cliff is bijzonder (volgens het Cadence team). Grootste voordeel is dat iedere vraag een goede vraag is. Het is niet erg om een vraag te stellen. Vaak is het zelfs 'AWESOME'! Great question, Awesome, daar was er weer eentje! 

Conclusie: Ja, wij Nederlanders zijn nuchtere mensen. Maar nu raak ook ik geïnfecteerd met het EPIC virus. En stiekem vind ik dat eigenlijk best prettig! Laat dag 3 maar komen!

Menno

3e EPIC demo in gang

Het is weer lekker druk!

En de afdeling urologie AMC streamt mee!

EPIC-Jitters (Kriebels)

Gedurende de zondag komen er af en toe appjes binnen van het team met van die 'gezonde spanning vragen'. Wie zit in welke stoel? Heb je al gepakt? Zijn elektronische sigaretten toegestaan? De standaard pre-reis vragen!
Vrienden bellen om goede reis te wensen, de tas ligt in de kamer, hoopjes spullen door het hele huis. Afwas staat nog te wachten, het moet geen werk worden.
Daarom dan ook eerst lunch in de stad met een goede vriend; het is tenslotte zondag. Tijdens de lunch bij café Kobalt (www.cafekobalt.nl), aanrader bij de weg, besefte ik me dat pakken nog niet zo makkelijk gaat zijn als bedacht. Dit is een zakenreis, dus er moeten overhemden mee. Ineens ben ik degene met vragen.
Hebben ze daar een strijkijzer? Niet elke dag in boardshorts?; dat is op vakantie wel anders! Warme schoenen mee voor temperaturen van -10 en kouder. Mutsen, handschoenen, sokken! Verrek. Dan moet er ook een koffer mee en niet alleen handbagage! PANIEK! Nou ja, paniek, hooguit een beetje.
Onderweg terug naar het mooie Amsterdam-Noord luister ik naar "Lorde - Pure Heroine". Ook een aanrader, fantastisch album, maar dat terzijde. 

Al fietsend dwalen mijn gedachten af naar Verona WI. Nog twee dagen.... Nieuwe omgeving, nieuwe dingen leren, nieuwe fase met het team en de rest van de collega's. Kennismaken met de EPIC-familie....
Als ik alle collega's mag geloven zijn we onderweg naar een opleidingscentrum dat er van binnen uit ziet als een soort Disneyland. Heb de afgelopen week met behulp van Google Earth mijn nieuwsgierigheid een beetje weten te te onderdrukken, maar het gaat nu toch wel kriebelen. Wat kan EPIC? Hoe kan ASAP de SEH ondersteunen? Hoe moeilijk gaat 't worden? Heb ik maandag nog tijd voor de laatste we-learnings? Zijn dit dan typische pre-zakenreis vragen? Ik heb er zin in merk ik ineens. Het is gestart! Over twee weken is team ASAP klaar om te bouwen en de weg daarheen start morgen om half negen op Schiphol! Mijn favoriete plek in Nederland. Maar voor het zover is, is het tijd om de zolder/slaapkamer op te duiken om mijn koffer te zoeken. Duidelijk gevalletje EPIC-kriebels..........

Menno Regeling