Daar zijn we weer

Op maandag 16-12-2013 is een groot deel van inrichting vertrokken naar Madison USA. Na het examen van inpatient fundamantals speelde er maar 1 ding(naast hebben we het gehaald).....hoe is het weer in Noord Amerika. Nou het weekeinde was er nog een sneeuwstorm en zijn er veel vluchten vertraagd en geannuleerd. De vlucht van schiphol naar Chicago was rustig en bij aankomst een witte wereld. Gelukkig geen glijpartij met het vliegtuig. Hoewel ik niet wil dat het nog gaat sneeuwen zit er een mantra in mijn hoofd, let is snow let it snow (met die rare reclame van de ptt als visuele ondersteuning op het netvlies). De overstap ging voorspoedig en opschema, eenmaal in het vliegtuig (ik had een goed uitzicht op de vleugels) bleek dat we niet zomaar weg konden. Heeft iemand een idee wat er moet gebeuren als er sneeuw en ijsvorming op het vliegtuig zit?



De icing (foto Mark)

Het gehele vliegtuig krijgt een douche, lijkt heet met bruine vloeistof, vervolgens een groene was of glycerinelaag.... dit vanuit een vrachtauto met kraan en robot arm met sproeier. geen gezicht, never a dull moment. Ruim 1,5 uur later mogen / kunnen??? we vliegen. Erg veilig voelt het niet.. Wat nu als de kleppen vastzitten etc. De vele b films van vliegtuigrampen komen voorbij. Elkaar opeten op de vlaktes van noordamerika is geen vrolijk vooruitzicht (mocht je het overleven) We stijgen op, de motor maakt rare geluiden.... ( het is een klein vliegtuig) we komen op hoogte en de piloot? neemt gas terug..... de motor lijkt uit te vallen, we kijken elkaar aan en beginnen maar grapjes te maken. Gelukkig zit er tussen ons in de stewart, deze is bijzonder grappig en lijkt relaxed dus zolang hij niet in paniek raakt zal het wel goed gaan. Veel vreemde geluiden en meer en minder gas...... de grapjes nemen toe en de klamme handjes ook, een enkeling is stil.... Gelukkig landen we veilig in Madison. Het transport met de bus is hilarisch, sneeuw en rijsnelheid aanpassen daar doen ze hier niet aan gewoon met overstuur de bocht door en de V12 engine (Topgear popt op en ik zie de heren spelen met bussen als deze) gas vroemmmmmm. wederom nemen de grappen toe. De chauffeur neemt de bochten te krap, je ziet de (stoep)randen niet. Ik krijg een beeld van een film binnen met een auto-kreukfilm waar de idioot aan het stuur tegen de ingestapte lifter zegt: "You know why they call me shoulders?"..... de een heeft het nu wel gehad bij aankomst, snel naar de kamer en afdraaien een deel gaat toch nog wat eten. Morgen weer vroeg op en naar Epic. Het heeft vannacht nog geneeuwt dus er liggen niewe opertunities voor "shoulders"



  Ronald Schmeddes