Op stap met team Medicatie/Apotheek

Na een rustige start in de eerste week van november begon in week 2 meteen met veel activiteiten. Drie teamleden vlogen naar Epic in Verona (zie hun verhaal) en de overige teamleden gingen op ‘stage’ bij de apotheek van het VUmc. Drie dagen gingen een viertal van ons op stap met medewerkers van de apotheek en werden we ingewijd in de werkprocessen.

Hierbij vlogen de vragen over en weer. Wij nieuwsgierig hoe alles werkte, zij hoe alles gaat worden en of het allemaal wat ‘handiger’ zou gaan werken. We hebben soms met enige verbazing staan kijken, vooral naar alle stapels papier die in ieders ogen wel wat minder zou kunnen. (dag later zagen wij op dit blog een filmpje over papierloos worden, hebben we erg omgelachen en zijn we iets minder hard gaan roepen dat alles wel papierloos zou moeten kunnen J)

Na dit leuke, interessante weekje (VUmc Apotheek bedankt voor de gastvrijheid!) gingen we eindelijk kennismaken met ons deel van Epic in Den Bosch. Onder de bezielende leiding van Steffen Olsen werden de geheimen van Willow inpatient Fundamentals aan ons verklapt. Soms met wat extra uitleg of zijspoor, omdat de apotheken in Amerika en Nederland hier en daar wat anders in elkaar steken.

 

Aan het einde van de cursus dag volgde structureel een overhoring en mochten we om de beurt onze nieuwe kennis demonstreren.

Na bijna twee weken Den Bosch, ook Willows inpatient admin I gevolgd in ons tweede weekje daar konden we een dagje uitrusten op kantoor.
Na ons “rust”dagje stond er al weer een nieuw uitje op de planning, Donderdag 28-11 waren we te gast bij de apotheek van het AMC.
Na verzameld te hebben bij EVA voor onze "excursie" werden we warm onthaald door een aantal stafleden van de apotheek.Na verschillende presentaties over de werkgebieden werden we rondgeleid over de afdelingen die tot de apotheek behoren.

Ook dit was weer een zeer leerzame dag en verheugen wij ons om met beide apotheken aan de slag te gaan.

Maandag 2-12 vliegen we met een groot deel van het team naar Epic in Verona om ons portie Willow inpatient admin II voorgeschoteld te krijgen. Na alle verhalen van iedereen die al geweest is zijn wij erg benieuwd geworden.
Nieuwe avonturen van team Medicatie/Apotheek zullen spoedig volgen vanuit Verona.

Team Medicatie/Apotheek.

 

Quote of the day:

Een neuroloog die z'n hoofd ergens over breekt, is nooit grappig!

Demo Epic VUmc - 26 november 2013

‘We smachten naar Epic’, zijn de woorden van Mark Kramer. “Ik zie hier mensen zitten van dwars door VUmc, fantastisch”, aldus Kramer. Inderdaad, veel kernteams zijn vertegenwoordigd maar ook is er grote interesse vanuit de divisiebureaus. “We willen de droom vervullen: de droom dat de patiënt centraal staat en dat dat zo goed mogelijk wordt ondersteund door voorzieningen”.  De projectgroep EVA wordt bedankt voor het harde werk. Douwe en zijn medewerkers:  zij kregen allemaal de complimenten voor het harde werk van het afgelopen jaar.

Ondertussen wordt het filmpje gestart met onze EVA- filmsterren en de zaal loopt nog verder vol.  Er moeten mensen staan, de trappen worden gevuld. Ondertussen gaat het werk gewoon door, blijkt uit de tracers die zich met regelmaat laten horen.

“Niet alleen AMC en VUmc gaan een enorme uitdaging aan. Ook Epic gaat met EVA een nieuwe uitdaging aan; het is nog niet eerder vertoond dat twee academische centra kiezen voor 1 platform. Het belang dat onze buurziekenhuizen ook Epic gebruiken, wordt benadrukt door Kramer, omdat dit ook de communicatie over onze patiënten vergemakkelijkt.

Epic software moet ons helpen om de processen beter in te richten. Wij moeten kritisch naar de processen kijken en de komende 1,5 jaar zijn er we samen verantwoordelijk voor dat we de huidige processen veranderen en verbeteren. Dus als er nog mensen zijn die de illusie hebben dat het vanzelf gaat, dan heb je het mis. Het vraagt een hele grote verandering van deze organisatie en dat gaan we met elkaar doen. Epic gaat ons hierin begeleiden; Epic houdt niet op totdat we live gaan (en ook daarna niet) en wij moeten mee. De motoren zijn gestart en we kunnen niet meer terug. De einddatum zal zijn: aug/sept/okt en dan moet deze planning zijn gevolgd.” Aldus Kramer.

De kernteamleden worden aangehaald omdat zij de rest van hun collega’s moeten meenemen in het onderwerp EVA en de rest van de afdeling moeten motiveren. Er worden een aantal kernteamleden gevraagd plenair  te delen wat we al met elkaar hebben bereikt. Het is goed te zien dat Kramer weet wie er kernteamlid is van zijn eigen afdeling!

Verder zegt hij: “Een fantastische uitdaging en tot nu toe is alles op rolletjes gelopen. We gaan zeker nog momenten krijgen dat het even niet meer op rolletjes loopt. Die uitdagingen zullen we met elkaar aan moeten gaan. Als de livegang is geweest, en het is succesvol gegaan, dan gaan we echt een feestje vieren. Want dat is een echt milestone voor VUmc: “Moderne dossiervorming om onze patiëntenzorg beter te maken.”
Ik ben blij met zijn introductie. Blij dat hij EVA vanuit de patiënt en patiëntveiligheid benadert. En blij dat hij de hele organisatie aanspreekt om EVA te omarmen en ermee aan de slag te gaan.

Mevrouw Wolf, een fictieve patiënt met een heus gezicht, wordt gevolgd in het tweede gedeelte van de demo. Mevr. Wolf is onder behandeling van een cardioloog en we gaan in het EPD alle mogelijke schakels af die iets met deze patiënt van doen heeft: de cardioloog, de verpleegkundige, de OK-planner, triageverpleegkundige, secretaresse  etc. Ook wordt er medicatie voorgeschreven met een barcoderegistratie systeem, zijn beelden en filmpjes van onderzoeken van deze patiënt in te zien via het EPD en worden orders uitgezet. Op het moment dat de bronchoscopie via het EPD wordt getoond, gaat er een golf van enthousiasme door de zaal. Ook wordt er even kort tijd besteed aan het afleiden van de DBC’s, en aan de tractus anamnese zie tot ieders genoegen naar eigen smaak getoond kan worden.

De Nederlandstalige presentatoren van Epic doen het leuk; ze praten de patiënt door het systeem en maken bij tijd en wijle een goede grap, waar de zaal gelukkig net zo over denkt.

Dat het systeem aangeeft dat een patiënt voor een bepaald onderzoek in aanmerking komt op basis van haar gegevens, zorgde ervoor  dat veel hoofden knikkend in beweging kwamen. Mijn persoonlijke favoriet: de zoekoptie ‘klinkt als’  voor exotische namen. Deze viel gelukkig ook bij de andere aanwezigen in de smaak.
De temperatuur in de zaal was gevoelsmatig met minimaal 10 graden Celsius toegenomen in die 1,5 uur! Laten we er vanuit gaan dat dit is veroorzaakt door het grote enthousiasme dat door velen van ons is geproefd onder de vele aanwezigen. Op naar de volgende demo op 3 december!


Iris Nawia (klinkt als nawieja)

Demo Epic AMC - 26 november 2013



Onze nieuwe EVA Banner

Het DemoTeam voor vandaag

Vandaag was de eerste officiële kennismaking met Epic en de  AMC medewerkers: de demo van Epic. Voor sommige was dit een echte eerste kennismaking met het systeem dus vol verwachting liep de zaal langzaam vol. De opkomst was aardig. Wat inhoudt dat volgens de telling er ongeveer 200 mensen in de zaal zaten bestaande uit kernteamleden, eindgebruikers of andere geïnteresseerden. Een gevarieerde groep dus.

Na een goede introductie van Ivo van Schiak en Maurits ging de demo los. We werden aan de hand van de patiënt 'mw. van Dirven' door het systeem heen gepraat. (en geklikt). Zo hebben we de onder andere de onderdelen: "zelf afspraak maken door patiënt via het portaal gezien, polibezoek afhandelen door de arts, onderzoeken aanvragen en afronden beeldvormend onderzoek, een bezoek aan de Seh en traige is getoond, opname en beddenplanning, overplaatsing van de patiënt naar de Ccu , de afhandeling van informatie door arts in de kliniek, werkzaamheden van de verpleging in epic, de ok-planner aan de slag in Epic, de werkzaamheden binnen de anesthesie, het gebruik van de verschillende devices in relatie tot epic en de verschillende mogelijke invoeropties. Heel veel informatie in een korte tijd dus.



Maurits aan het woord

De EVA film over Epic

Maar men kon de aandacht er goed bijhouden en leek het goed te kunnen volgen. Na de demo waren er nog enkele vragen over de inhoud vanuit de zaal zoals:

• Ten aanzien van het gebruik van Epic: signalering van systeem naar gebruiker, verschil in opbouw schermen door gebruikers groepen (verzoek was om dit niet te doen)
• Ten aanzien van migratie: norma/AZD gegevens in Epic
• Ten aanzien van koppelingen: Hoe koppelen met systemen buiten het ziekenhuis en intern (bv. Care control)

Conclusie: goede sfeer, goede opkomst men liep opgetogen de zaal uit.
Kortom een goede 1ste demo in het AMC. Op naar demo 2: dinsdagmiddag 3 december!


Jikke Lambeek

Epic by night

Na Epic Amerika heeft het orderteam nu kennis kunnen maken met Epic Nederland. Van de uitbundig ingerichte locatie in Verona weer terug naar de Hollandse Nuchterheid.

De trainingen werden ditmaal in het Nederlands gegeven en er was veel interactie tussen trainer en cursisten.

trainingsruimte

Aan het eind van de cursus konden we met twee companions in de tas naar huis, weer een hoop nieuwe leerstof erbij! Op naar de projecten en examens...

Joke of the day!

Menno

Team poliklinisch dossier: Indiana Jones, de huifkar, en de marktwerking in de zorg.

Ook team poliklinisch is naar Epic op weg gegaan, en goed aangekomen via de gebruikelijke gedoetjes: kortstondig vermiste collega's op Schiphol, verbazing over de eindeloze ijsvlakte waar je overheen vliegt en de norse Amerikaanse douane, die bovendien nodig eens een cursusje Lean moet volgen. De gemeenschappelijke maaltijd met alle aanwezige teams was zeer gezellig. De Merlot blijkt 6 dollar per glas te kosten.

De volgende dag met een frisse jetlag de bus in naar Epic. Bij de hoofdingang staat een bordje "Epic Intergalactic Headquarters". Hier doen ze duidelijk niet aan bescheidenheid. De eerste indruk is tamelijk verpletterend: Epic bestaat uit een groots opgezette campus met allemaal losse gebouwen die via tunnels en loopbruggen met elkaar zijn verbonden, gebouwd in een soort landelijke stijl, die een back-to-basics terugkeer naar de eenvoud moet suggereren, die echter in contrast staat met de high tech inrichting van het geheel.



The circles in your mind....

De cursus is zeer strak opgezet, en Ashley (met een verleden als third grade teacher) houdt er op informele wijze stevig de vaart in. Trainee Sam blijkt de vereiste genialiteit nog niet helemaal te bezitten, wat sommigen van ons tot een lichte vorm van razernij brengt. Het valt ook niet mee om iemand te volgen die monotoon en binnensmonds spreekt over zaken die voor ons volledig nieuw zijn. De tweede dag is hij zo van slag door een bijeenkomst met hoofdbazin Judy, dat hij bijna niet meer uit zijn woorden komt, en door een hevig nee-schuddende Ashley weer op het rechte pad gezet moet worden. Gelukkig brengt Ashley alles en iedereen gauw weer in het gareel, maar we voorzien voor Sam een interessant evaluatiegesprek.


's Avonds krijgen we een tour over de campus, waar de aanvankelijke bewondering geleidelijk aan plaats maakt voor totale verbijstering: hier is een waanzinnige aan het werk geweest, en bovendien een waanzinnige die, zoal we al geconstateerd hadden, niet aan bescheidenheid doet. Ieder gebouw is ontworpen in een andere stijl, wat na stijl nummer drie leidt tot unverfroren edelkitsch. Er is een gebouw in Dungeons and Dragons-stijl, met een middeleeuwse koningszaal met zwaarden en vlaggen aan de muren, open haarden, kerkerdeuren en twee tronen, met in het trapgat een verzameling heksen en draken.

Inclusief hellebaarden en zwaarden

Nummer twee is in Indiana Jones-stijl, met gestutte houten mijngangen en plastic lianen. Nummer drie eert de landbouw (die overigens plaats heeft moeten maken voor dit complex, een leuk onderwerp voor als je eens ergens over door wilt denken) met twee perfect gerestaureerde antieke McCormick Allfarm tractors uit 1953. Nummer vier is in Wild West-stijl, met een huifkar en een tapijt dat karrensporen en hoefafdrukken moet simuleren. En dan zijn we nog niet eens buiten geweest, waar we op namaak-watervallen en boomhutten worden getrakteerd. Het is de totale Disneyficering van alles wat ongetwijfeld als echt en origineel was bedoeld. Het is duidelijk waar het geld van de marktwerking in de zorg uiteindelijk terechtkomt, wat weer een positief punt is, want het leert ons dat een simpele bedrijfsrondleiding dus veel kan vertellen over hoe de wereld in elkaar zit.



McCormick Farmall Model M



Ook met hoefafdrukken

Temple of doom indeed

Waarschijnlijk nog onder de indruk van dit alles maken een paar collega's het die avond laat, en besluiten daarom de planning rond het opstaan zo scherp mogelijk af te stellen. Als de cursus begint zit iedereen keurig achter zijn eigen tafeltje, en heeft de planning dus gewerkt.

De dames gaan op zaterdag terug, de heren een dag later. Madison is een leuk plaatsje, dat als je goed kijkt aan randjes een beetje groezelig lijkt te worden. Het begint harder te regenen, en een eenmansonderzoek naar lokale brouwerijen vangt aan.

Op Madison Airport ontmoeten we Robbert, die net uit Chicago is teruggekeerd. Zijn autorit was prima verlopen als je het leuk vindt met een klein autootje door een gebied met een tornadowaarschuwing te rijden. Zo niet, dan niet. De terugvlucht verloopt prima als je het leuk vindt om met een klein vliegtuigje door een gebied met tornadowaarschuwing te vliegen. Zo niet, dan niet. We halen de aansluiting in Detroit maar net, en worden beloond met een vliegtuig dat maar halfvol is. Gestrekt over vier rijen stoelen blijk je prima te kunnen slapen. Morgen weer vroeg naar de VU.

Namens team poliklinisch
Kees Knobbe

Ervaringen Team Medicatie / Apotheek

Het is inmiddels alweer een paar dagen geleden dat we in de VS zaten, maar we willen alsnog graag onze ervaringen met jullie delen.

Zondag 10 november vlogen we samen met Gaia van team klinisch dossier via Detroit naar Madison, Wisconsin.
De vlucht ging helemaal goed, geen oponthoud bij de douane en de aansluiting makkelijk gehaald. In de tweede vlucht viel al regelmatig de naam van Epic en staat ook bekend als een Epic-vlucht, aangezien de meeste inzittende op weg zijn naar Epic. Eenmaal aangekomen in Madison konden we meteen plaatsnemen in een shuttle bus en van het landschap genieten. Vooral veel boerderijen en heel veel ruimte viel ons op. Aangekomen bij ons hotel hebben we ons even geïnstalleerd en zijn we maar even een hapje gaan eten om tegen de slaap te vechten. Maar om 8 uur waren we zo moe, dat we maar lekker ons bed zijn gaan opzoeken.

Bus naar het hotel

Eerste sneeuw van 2013 

Maandag waren we al vroeg wakker en konden we lekker gaan ontbijten in het hotel, om vervolgens met heel veel andere hotelgasten in de bus naar Epic te stappen. Eenmaal aangekomen waren we enorm onder de indruk van alle gebouwen die op het terrein van Epic staan, het is echt ‘Huge’! Maar goed we kwamen natuurlijk niet alleen om de gebouwen te bewonderen, maar ook om de Fundamentals van Inpatient te gaan volgen. Na eerst nog even een grote kop koffie en een lekker cakeje gepakt te hebben, want ja ook bij Epic kun je ontbijten, zijn we naar ons klaslokaal de ‘Time machine’ gegaan. Alle lesruimtes hebben een naam/thema, dus een rondje lopen langs alle lokalen is zeker aan te raden. Onze trainer had alles al klaar gezet dus konden we, na een voorstel ronde en alle praktische zaken rondom de training, aan de slag met de 900 pagina tellende handleiding. Tip: als je de handleiding mee wilt nemen naar huis, houdt wat ruimte over in je koffer  Na een rustig begin met het programma was het alweer tijd voor de lunch. Dit was super verzorgd, keus genoeg en het smaakte super. Hierna gingen we verder met de training en hadden we een afwisselend programma, met zowel ‘in class’-exercises als plenaire uitleg over het programma. Maar zo’n eerste dag was best pittig, zeker als in de middag het tijdsverschil wat gaat opspelen. Om 5 uur stonden er heel veel shuttlebussen klaar om iedereen weer naar hotels in de regio te brengen. Na een korte stop bij het hotel, waar we team zorgadministratie tegenkwamen, zijn we lekker wat gaan eten in de buurt van het hotel. Sommige gingen nog even naar de shopping mall, sporten/zwemmen in het hotel of lekker uitrusten, want vermoeiend is een dag training zeker.

Aankomst bij Epic

Uitzicht vanuit leslokaal

Op dinsdag zag de dag er redelijk hetzelfde uit als op maandag, al hadden we dinsdagochtend een review oefening, waarbij bleek of je de vorige dag wel goed had opgelet. Gelukkig hadden we dit natuurlijk allemaal gedaan en konden we daarna verder met de volgende hoofdstukken in de handleiding. Na de training gingen we naar het hotel waar inmiddels ook team poliklinisch dossier was aangekomen. Vervolgens zijn we met (bijna) iedereen gaan eten in de buurt van het hotel. Toch wel een gekke idee om aan de andere kant van de oceaan met je collega’s te gaan eten en het was heel gezellig!

Lunch bij Epic

Woensdag hebben we, na weer een korte review van de vorige dag, de handleiding verder doorgewerkt en waren we om 5 uur klaar om een grote tour te krijgen rondom Epic. We werden rondgeleid door een medewerker van Epic en keken onze ogen uit! De gebouwen waren allemaal aan elkaar verbonden via een tunnel of loopbrug, wat wel fijn was want het was er niet warm (maandagnacht was het -9, brrrr). We gaan hier verder maar niet te veel over verklappen, want dit moeten jullie in december ook zeker gaan doen! Hoogtepunten wat ons betreft zijn: de glijbanen, Indiana Jones, de metro en de vele gekke kunstwerken die in elk hoekje van het gebouw te vinden zijn. Na deze leuke tour ging de ene helft naar het centrum van Madison en de andere helft ging met een busje eten in een ander gedeelte van Madison.

Rondleiding Epic

Rondleiding Epic

Eten bij Johnny's Steakhouse

Donderdag was het alweer tijd om de koffers in te pakken om weer naar Nederland te vertrekken. Na nog wat korte bezoekjes aan de omgeving en de verschillende mall’s, zijn we met z’n allen in de bus naar het vliegveld vertrokken. Beide vluchten zaten helemaal vol en in de eerste vlucht zaten weer bijna alleen mensen die van Epic af kwamen. Dus ervaringen van de trainingen zijn volop uitgewisseld. Na een korte overstap in Detroit zaten we in het vliegtuig richting Schiphol. Met veel rumoer op de stoelen achter ons, met dank aan het Kennemer Gasthuis, was onze nachtrust beperkt, dus kwamen we redelijke brak aan. Gelukkig waren alle koffers snel op de band en konden we na een drukke week in de VS weer naar huis.

Centrum Madison

 Het was super leuke ervaring en een hele gezellige week! Veel geleerd van het programma en ook elkaar onderling beter leren kennen.

Groetjes,

Brenda, Jacky en Nicolien

Implementation overview

In de vroege ochtend van afgelopen vrijdag zijn we met het managementteam naar EPIC in Den Bosch getogen om aldaar in een hele dag de gehele implementatiefase met EPIC door te spreken. Na het nodige oponthoud rondom Amsterdam snel richting het zuiden waar EPIC in een standaard betonnen kolosje een paar etage’s huurt: ‚the EPIC-campus’. Voor de lunch 100 meter lopen van vergaderzaal naar de kantine heet ‚the tour’ en daarmee hebben we de hele campus dan ook wel gezien. De vergaderzaal heeft de kenmerkende stijl van EPIC: the barn, compleet met staldeuren, klompen en stro. Zo kennen we het uit de VS. De pepernootjes en speculaas staan gelukkig ook gewoon klaar, dat past bij het uitzicht op een herfstig polderlandschap.

EPIC laat gedurende de hele dag in haar presentaties zien precies te weten wat er de komende 20-24 maanden gaat gebeuren. Anna Vanderpoel en Kelsey Peterson, de implementatiecoördinator, respectievelijk –manager, hebben al een groot aantal implementaties op hun naam staan en delen hun ervaringen met ons. Zo wordt o.a. de standaarprojectaanpak besproken, inclusief talloze rapportagetools om te monitoren of we volgens planning en binnen budget bezig zijn. Wat een luxe dat we een leverancier hebben die hier al over heeft nagedacht en dat we dit allemaal kunnen gebruiken voor ons eigen traject! Ook legt hun technische man, Koen Arnoldus, uit wat het technische deel van het project zal behelsen en welke stappen we daarin met elkaar te zetten hebben.

En dan blijkt toch dat EPIC niet alles al eens heeft meegemaakt: twee UMC’s op 1 installatie is ook nieuw voor EPIC. Wereldwijd is dat met EPIC (en voorzover wij weten met een andere leverancier ook niet) niet eerder vertoond. Toch leuk om een primeur te hebben. Maar het betekent wel dat wij moeten bewijzen dat het mogelijk is. Twee eigenwijze Amsterdamse Academiën en dan samen iets complex opzetten dat de levensader voor de patiëntenzorg gaat zijn, dat mag een uitdaging heten! Het betekent ook dat wij gezamenlijk besluiten moeten kunnen nemen, ook als belangen tegengesteld zijn. En het betekent ook dat we voor de lange termijn aan elkaar verbonden zijn voor het onderhoud van het systeem. Kortom: acting as one. Allemaal zaken waar we eerder goed over met elkaar hebben gesproken en waarover de afspraken op papier staan, maar eens te meer worden we door EPIC gewezen op het belang van een goede samenwerking tussen AMC en Vumc.

Met het hoofd vol met informatie, maar ook met veel begrip over de aanpak en hoe alle stappen in de planning samen leiden tot een go-life, stappen we einde van de dag weer in de auto naar huis. Een zeer geslaagde dag, goed dat we al twee jaar geleden begonnen zijn met het plannen van al deze activiteiten, maar wat valt er nog veel te doen. Aan de slag dus!

Douwe van Riet

Home sweet home inpatient is weer in Amsterdam

Goede morgen allemaal, we zijn weer in NL. De reis is voorspoedig verlopen. 

Team inpatient

Inpatient dag 3

De ontregeling speelt de groep op verschillende momenten parten, maar ik slaap tot 4 uur en dan ben ik klaar wakker en heb ik tijd voor email en de blog. De film trailer Lost in translation start op in mijn hoofd. De muziek zet in het beeld is van een man ontregeld in een hotelkamer die geen rust kan vinden.
6 uur ontbijt, en dan op naar Epic's, we zijn al bekend in het gebouw en lopen naar ons leslokaal de "Timecapsule"

Hi guy's doing wel today, lets round up yesterday en fill in the test and see what you rememberd from the information. Paul is vrolijk en dienstbaar maar ongelofelijk goed als leraar.


Na de eerste confrontatie met het systeem werden we behoorlijk vrolijk, nu na dag twee en op dag drie zien we ook nog een boel kansen en uitdagingen. (vroeger zag je beren op de weg, maar niet bij Epic hier zijn het oppertunities...) We hebben zicht gekregen op het medicatie proces en de medische en verpleegkundig verslaglegging. Ik denk dat alle JCI zaken er wel inzitten. De managers en de 3de partijen zullen we op alle manieren kunnen voeden met cijfers, grafieken "on the fly". De uitdaging zitten in de verschillen van de werkwijze. Zo lijkt de vochtbalkans(ja hij bestaat ook in Epic) niet te zijn gekoppeld aan met medicijn deelsysteem dus als je medicatie geeft antibiotica infuus 100ml op een lopend infuus moet je in het medicatie systeem je verantwoording doen (klikken) en bij de VB lopende lijn stoppen, zakje 100ml in voeren, inlooptijd 30 min den dan 100ml inboeken en de lopende lijn weer actief maken. Veel klikken en hoe dat moet met meerdere infizen bij een patient en dat in jeavond dienst met meerder patienten....Veel vragen, van IC tot afdeling. We zijn scherp hoor, we zitten al in de inhoudelijke discussie, De gesprekken veranderen.

Aan het einde van de dag is er een tour door het epic complex geregeld, deze willen we jullie niet onthouden. Ik vond een filmpje wat weer geeft wat wij gezien hebben, We done good we had fun en we played around...

Naar het hotel en hop de taxi in naar downtown Madison....... Met een deel van de groep eten we bij Bouchers ofzo (spelling geen idee) een ierse pub waar je ook kan eten. Het eten is er gemiddeld genomen best ok. Na het eten splitst de groek, een deel gaat terug en een deel gaat nog een biertje drinken. Ik besluit om te gaan slapen. Nu ik hier om 4 uur s'nachts zit blijkt dat een wijs besluit.

Het zit erop, deel 1;  900 pagina's instructie gehad mee in de koffer.

Tot maandag

Ronald Schmeddes

Quote van de dag :-)

Inpatient Fundamentals Day 2: Vandaag de tweede dag van de inpatient fundamentals training er op zitten. De helft van de 900 pagina's dikke manual is ondertussen doorgenomen en voor een deel geoefend. De "Back to school" omstandigheden zijn fantastisch, al zullen sommigen van ons het jammer vinden dat de campus "Smoke and Weapon Free" is. We zijn allemaal onder de indruk van de omgeving waar we dagelijks les krijgen van "meester" Paul. De collegezaal is voor de tweederde gevuld door onze VUmc/AMC studenten en wordt aangevuld met een uit diverse werkvelden afkomstige groep USA medestudenten. Het lestempo is prima, en regelmatig wordt de les onderbroken voor een coffeebreak, waarbij ook de nodige snack(s) intake wordt gepromoot. Ook een leuke bijkomstigheid is dat als een onderdeel afgesloten is we beloond worden met een grappig filmpje. De volgende link; http://www.youtube.com/watch?v=VweJslplSbE , toont een in de les getoond filmpje waar bewezen wordt dat we niet te ver moeten doorschieten in de digitalisering van ons "Day to Day life". Straks samen met het polidossier team, wat als het goed is vanmiddag gearriveerd is uit eten, wordt vast weer gezellig.

Jan

Inpatient Fundamentals Day 1

Vandaag zou dus het echte werk gaan beginnen. Om 7.00u afgesproken bij het ontbijt waarna om 7.30u de bus al klaar stond om ons naar EPIC te brengen. Allemaal super benieuwd naar wat komen gaat. Na ongeveer een kwartier rijden kom je op het EPIC terrein waar alles groot is. Enorme gebouwen! We hebben ons laten vertellen dat je rondleidingen kunt krijgen die per sessie drie kwartier duren... Als je dus alles wilt zien ben je ruim 3 uur verder... Bij aankomst zie je gelijk een bord met waar je naam op staat met daarbij de klas waar je naar toe hoort te gaan.

Lijst van studenten in de Time Capsule (naam les lokaal)

 Er staat ontbijt klaar en koffie/thee voor de liefhebbers. Eten en drinken mag ook gewoon mee de klas in, no problem at all! Lekkere kop koffie mee en op zoek naar de lesruimte. Zou het een mega collegezaal zijn met ruim honderd man of zou het een bescheiden klaslokaal zijn met maar twintig man? Het bleek dus een kleine ruimte te zijn met ongeveer 25 mensen. Iedereen had een eigen computer ter beschikking en stipt om 8.30u begon de les

 





Ons leslokaal

 

De handleiding van 1000 pagina’s lag keurig op ons te wachten. De les was zeer interactief. Groot scherm om alles op te volgen en waarop de docent alles kon voordoen en naar verwijzen en voor ons de computer om het vervolgens zelf op te doen. In de ochtend het medisch gedeelte doorgelopen en ’s middags het verpleegkundige gedeelte bekeken. Allerlei oefeningen in gedaan, zodat we een indruk kregen van de mogelijkheden van EPIC en het was erg fijn om gewoon het dossier eens “echt” te kunnen zien en in te kunnen klikken en schrijven. Het tempo zat er goed in met tussen door genoeg mogelijkheden tot vragen stellen. Het Engels van docent Paul was ook goed te volgen. Ondertussen was het buiten gaan sneeuwen dus de 1e afspraken voor een sneeuwballen gevecht waren al gemaakt, maar helaas toch te weinig gevallen….




Uitzicht

De tijd vloog voorbij, na elk uur/anderhalf uur hadden we tien minuten pauze en bij terugkomst werd onze aandacht weer getrokken met een grappig filmpje van bijvoorbeeld Saturday Night Live (soort Koefnoen). Je was meteen weer bij de les! En alles met een strak schema waar je U tegen zegt. Timing kunnen ze erg goed bij EPIC. Om 11.30u was de lunch. Niet een bruin bammetje met een plakje kaas, maar volledige saladebar, hamburgers die je kunt “toppen” met van alles en nog wat, soepen, aardappels, desserts, chips, tigduizend dranksoorten… Echt amerikaans dus haha…. Zoals eerder verteld na de lunch het verpleegkundige gedeelte in het dossier doorgelopen. Gezien wat de mogelijkheden zijn en ook gelijk tegen allerlei vragen aangelopen over hoe wij het straks in de praktijk zouden willen hebben. Veel oefeningen gedaan, gezien wat de mogelijkheden zijn met medicatie geven en aftekenen door een verpleegkundige. Om 17.00u was de dag klaar, tijd ging erg snel, maar het hoofd zat ook vol met alle nieuwe indrukken en de daarbij behorende vragen die dat gelijk weer oproept. Aan het eind van de dag stonden de bussen alweer klaar om ons terug naar het hotel te brengen. Eenmaal terug bij het hotel met zijn allen gaan lopen naar een restaurant, ook om even frisse lucht te hebben na een dag binnen zitten. Het vriest hier flink dus die frisse lucht hebben we zeker gehad. Morgen dag 2: we hebben er zin in!!!

 

Karlijn Cruiming

 

 

ASAP Training Day 2: Just another day in paradise

Woke up this morning with my head filled with patients, discharge, arrivals, track boards and In basket. Somehow i managed to drag myself out of bed and have some breakfast. My head still in the cloud and off to EPIC HQ in Den Bosch for day two of ASAP training. Three cups of coffee, some speculaas and of we go! Day two is hands on in EPIC, building smart sets, smart groups, smart sets and al done by smart people!
After 1,5 years of "dryswimming" it feels good to actually play around in the new system.

Possibility's in EPIC are endless and so is out attention span. LUNCH TIME!

Menno Regeling

Team inrichting onderweg naar medison USA

10-11-2013 Team inrichting klinisch dossier EVA is vandaag op weg gegaan naar EPIC, Madison WI USA. De aanloop was door de tijdsspanne een beetje chaotisch en pas een week voor we vertrokken hebben we de vluchttijden en hotels. We zijn met verschillende vluchten naar de VS gevlogen, men zegt dat dit door de krappe tijdsplanning komt maar wij denken dat het verstandig is om dit te doen zodat als er een ongeluk gebeurt je niet heel team inrichting kwijt bent..(haha) Onze vlucht vertrok om 7:50 van Schiphol, dus om 4:45 uur vertrokken van huis. Eerst naar Detroit, (8 uur) en dan 3 uur douane (we hebben plezier gehad omdat ons observatie vermogen al achteruit ging, we kozen de kortste rij maar er waren daar maar 3 douane beamten aan het werk en bij de lange rij 6…..) en dus wachten op de aansluiting door naar Madison (1:15 uur). Met een Typische Amerikaanse mini bus

worden we naar de hotels gebracht. De staat Wisconsin is zo als we uit het vliegtuig gezien hebben een agrarische vormgegeven landschap. We rijden door het landschap en ik hoor in mijn fantasie de slideguitar van Ry Cooder (uit de film Paris Texas) door mijn hoofd gieren. De omgeving is zoals ik in een filmscript zou schrijven voor een triller waar je moet aanbellen nadat je auto het niet meer doet. Aangekomen in het hotel spreken we af om 16 uur lokale tijd de benen te gaan strekken. De groep groeit omdat de een deel al eerder was aangekomen. De groep besluit om de rest van de groep op te zoeken in de lokale shoppingmall. Niet ver lopen…. Moet het zijn. Na een paar 100 meter stopt het voetpad en lopen we in de berm van een highway, omdat ik niet overtuigd ben dat dit de weg is naar de Mall en ik geen zin heb om het avontuur aan te gaan van een gezellige highway wandeling splitst de groep en besluit een deel terug te gaan. Op de heenreis hebben we een supermarkt gezien die besluiten we te bezoeken. In mijn hoofd start de volgende filmmuziek. Met verbaasde blikken lopen we rond in deze mega super. De flarden gesprekken dringen zich op en de boodschappen karren zijn GROOOOT. Na deze ervaring lopen we terug en vragen in het hotel waar we kunnen eten. Met een printje in de hand lopen we toch naar de Mall, maar nu via een veilige route. Natuurlijk lopen we verkeerd want links rechte valt niet mee na 24 uur wakker. Na enig heen en weer lopen vinden we onze route terug. De Mall is verder dan we leuk vinden en we lopen door een bedrijven terrein waarvan we niet geloven dat het nog gezellig kan worden. De film muziek start weer, nu mooie jaren 70 muziek zoals Quinten Tarantino gebruikt. De happiness zal ook hier niet gevonden worden. We zien een chilli’s restaurantje we worden ontvangen door de floormanager die haring had gegeten in Amsterdam, best experience ever…. En vervolgend is Jenny is helping you. De muziek start weer op en bevindt me in een road movie waar we als dolend gezelschap langs de highway even wat eten, de muziek is De vragen van Jenny zijn schokkend, you here for a vacation? Beleeft antwoorden we dat we voor onderwijs hier zijn. Maar we willen hier nog niet dood gevonden worden, hoewel het centrum met de universiteit echt gezellig en leuk moet zijn. Het is moeilijk omdat te geloven in deze omgeving. Het eten is ok, de gesprekken gaan gezellig over database onderhoud en monitoring van de logs…. We lopen terug en het hotel is verbazend dicht bij. Het is 19 uur lokale tijd en ik van in slaap, 9 uur later word ik wakker met een lichte hoofdpijn,

Ronald Schmeddes

ASAP Fundamentals Den Bosch day 1

Vanmorgen in de auto richting Den Bosch, onder het genot van een laagstaande zon. De keerzijde was, geregeld momenten van file... Een allereerste dag EPIC op het programma maakt het meer dan goed :-)
Een vriendelijk welkom door een dame of meisje, ik weet nooit zo goed waar het ene eindigt en het ander begint, wellicht ook een soort van eigenbelang. Ze vertelt dat de training plaatsvindt op de 4e verdieping, linksaf, deur door, gang in, 2e deur links. In de 1e ruimte is er koffie en thee. OK, in de lift weet ik al niet meer wat ze zei. 4e etage, dat in ieder geval, maar was het nu rechts of links als ik de lift uit loop... Hmm...ik kies voor links en het klopt, hoor bekende stemmen en loop een prima cursusruimte binnen. Gewoon netjes, ruim, fijne stoelen, koffie en thee en speculaas en kruidnootjes. Voor meer dan de helft van de aanwezige collega's al niets nieuws meer, terwijl ik mezelf betrap op een soort van ik_kan_niet_wachten_spannend_gevoel. YES, het gaat beginnen!
En daar is Blaire, de dame of het meisje van EPIC, onze trainer van ASAP, tevens projectleider vanuit EPIC voor het Acute Zorg Team of is het Team Acute Zorg? Met haar gaan we dus ASAP dusdanig inrichten dat de gebruikers straks moeten gaan zoeken naar zaken waarover ze willen klagen. En ik ben ervan overtuigd dat men dingen gaat vinden aangezien ik vertrouw op de inventiviteit van gebruikers. En natuurlijk is dat een positieve kijk aangezien het zorgt voor scherpte en scherpte gaat ons helpen het altijd weer beter te doen. En dat is goed! Het kan namelijk altijd beter. Tegelijkertijd ook een troostrijke gedachte, aangezien perfectie in de regel niet haalbaar is.
Onze eerste dag bestaat uit het volledig doornemen van het eerste deel van onze Companion van ASAP Fundamentals. Nu ken ik dit woord vooral uit de verhalen vanuit de gamescene. Waar een companion het spelkarakter helpt tijdens het uitvoeren van bijvoorbeeld een quest. Op de 1 of andere manier is deze companion wat minder levendig, vertrouwenwekkend. Die dikke map boezemt meer angst in dan dat het voelt als buddy, maar goed, de tijd zal het leren.
Nadat we de ochtend strak, volgens wat in onze Companion staat, de onderwerpen Uitleg van termen in de software van EPIC en Prioritize patiënts doorlopen, gaat het in de middag in een wat sneller tempo. Triage patiënts, Patiënt is roomed in ED, Orders en Discharge komen onder andere aan bod. Alles gaat volgens het boekje of eigenlijk dikke map. Er is niet al te veel ruimte voor alle oefeningen maar dat drukt de pret niet. Wel genoeg ruimte om vragen te stellen zonder kans op een geknakt ego aangezien alles OK is. 'Ik weet even niet hoe het zit' wordt steevast en met een allervriendelijkste glimlach ontvangen en beantwoordt met: 'It's OK'. Ik waan me bijna in Disneyland, bijna... Ook al ben ik nog nooit in Amerika geweest durf ik toch te zeggen: Typisch Amerikaans. En het maakt me niet uit. Niets maakt me uit. We zijn vandaag begonnen! En ik weet zeker dat het de start is van iets bijzonders. En wat dat bijzondere dan kenmerkt? Geen idee, maar dat maakt het spannend! En spannend is goed. Morgen dag 2! 

Arina van der Vliet