ASAP Fundamentals Den Bosch day 1

Vanmorgen in de auto richting Den Bosch, onder het genot van een laagstaande zon. De keerzijde was, geregeld momenten van file... Een allereerste dag EPIC op het programma maakt het meer dan goed :-)
Een vriendelijk welkom door een dame of meisje, ik weet nooit zo goed waar het ene eindigt en het ander begint, wellicht ook een soort van eigenbelang. Ze vertelt dat de training plaatsvindt op de 4e verdieping, linksaf, deur door, gang in, 2e deur links. In de 1e ruimte is er koffie en thee. OK, in de lift weet ik al niet meer wat ze zei. 4e etage, dat in ieder geval, maar was het nu rechts of links als ik de lift uit loop... Hmm...ik kies voor links en het klopt, hoor bekende stemmen en loop een prima cursusruimte binnen. Gewoon netjes, ruim, fijne stoelen, koffie en thee en speculaas en kruidnootjes. Voor meer dan de helft van de aanwezige collega's al niets nieuws meer, terwijl ik mezelf betrap op een soort van ik_kan_niet_wachten_spannend_gevoel. YES, het gaat beginnen!
En daar is Blaire, de dame of het meisje van EPIC, onze trainer van ASAP, tevens projectleider vanuit EPIC voor het Acute Zorg Team of is het Team Acute Zorg? Met haar gaan we dus ASAP dusdanig inrichten dat de gebruikers straks moeten gaan zoeken naar zaken waarover ze willen klagen. En ik ben ervan overtuigd dat men dingen gaat vinden aangezien ik vertrouw op de inventiviteit van gebruikers. En natuurlijk is dat een positieve kijk aangezien het zorgt voor scherpte en scherpte gaat ons helpen het altijd weer beter te doen. En dat is goed! Het kan namelijk altijd beter. Tegelijkertijd ook een troostrijke gedachte, aangezien perfectie in de regel niet haalbaar is.
Onze eerste dag bestaat uit het volledig doornemen van het eerste deel van onze Companion van ASAP Fundamentals. Nu ken ik dit woord vooral uit de verhalen vanuit de gamescene. Waar een companion het spelkarakter helpt tijdens het uitvoeren van bijvoorbeeld een quest. Op de 1 of andere manier is deze companion wat minder levendig, vertrouwenwekkend. Die dikke map boezemt meer angst in dan dat het voelt als buddy, maar goed, de tijd zal het leren.
Nadat we de ochtend strak, volgens wat in onze Companion staat, de onderwerpen Uitleg van termen in de software van EPIC en Prioritize patiënts doorlopen, gaat het in de middag in een wat sneller tempo. Triage patiënts, Patiënt is roomed in ED, Orders en Discharge komen onder andere aan bod. Alles gaat volgens het boekje of eigenlijk dikke map. Er is niet al te veel ruimte voor alle oefeningen maar dat drukt de pret niet. Wel genoeg ruimte om vragen te stellen zonder kans op een geknakt ego aangezien alles OK is. 'Ik weet even niet hoe het zit' wordt steevast en met een allervriendelijkste glimlach ontvangen en beantwoordt met: 'It's OK'. Ik waan me bijna in Disneyland, bijna... Ook al ben ik nog nooit in Amerika geweest durf ik toch te zeggen: Typisch Amerikaans. En het maakt me niet uit. Niets maakt me uit. We zijn vandaag begonnen! En ik weet zeker dat het de start is van iets bijzonders. En wat dat bijzondere dan kenmerkt? Geen idee, maar dat maakt het spannend! En spannend is goed. Morgen dag 2! 

Arina van der Vliet