10-11-2013 Team inrichting klinisch dossier EVA is vandaag op weg gegaan naar EPIC, Madison WI USA. De aanloop was door de tijdsspanne een beetje chaotisch en pas een week voor we vertrokken hebben we de vluchttijden en hotels. We zijn met verschillende vluchten naar de VS gevlogen, men zegt dat dit door de krappe tijdsplanning komt maar wij denken dat het verstandig is om dit te doen zodat als er een ongeluk gebeurt je niet heel team inrichting kwijt bent..(haha) Onze vlucht vertrok om 7:50 van Schiphol, dus om 4:45 uur vertrokken van huis. Eerst naar Detroit, (8 uur) en dan 3 uur douane (we hebben plezier gehad omdat ons observatie vermogen al achteruit ging, we kozen de kortste rij maar er waren daar maar 3 douane beamten aan het werk en bij de lange rij 6…..) en dus wachten op de aansluiting door naar Madison (1:15 uur). Met een Typische Amerikaanse mini bus
worden we naar de hotels gebracht. De staat Wisconsin is zo als we uit het vliegtuig gezien hebben een agrarische vormgegeven landschap. We rijden door het landschap en ik hoor in mijn fantasie de slideguitar van Ry Cooder (uit de film Paris Texas) door mijn hoofd gieren. De omgeving is zoals ik in een filmscript zou schrijven voor een triller waar je moet aanbellen nadat je auto het niet meer doet. Aangekomen in het hotel spreken we af om 16 uur lokale tijd de benen te gaan strekken. De groep groeit omdat de een deel al eerder was aangekomen. De groep besluit om de rest van de groep op te zoeken in de lokale shoppingmall. Niet ver lopen…. Moet het zijn. Na een paar 100 meter stopt het voetpad en lopen we in de berm van een highway, omdat ik niet overtuigd ben dat dit de weg is naar de Mall en ik geen zin heb om het avontuur aan te gaan van een gezellige highway wandeling splitst de groep en besluit een deel terug te gaan. Op de heenreis hebben we een supermarkt gezien die besluiten we te bezoeken. In mijn hoofd start de volgende filmmuziek. Met verbaasde blikken lopen we rond in deze mega super. De flarden gesprekken dringen zich op en de boodschappen karren zijn GROOOOT. Na deze ervaring lopen we terug en vragen in het hotel waar we kunnen eten. Met een printje in de hand lopen we toch naar de Mall, maar nu via een veilige route. Natuurlijk lopen we verkeerd want links rechte valt niet mee na 24 uur wakker. Na enig heen en weer lopen vinden we onze route terug. De Mall is verder dan we leuk vinden en we lopen door een bedrijven terrein waarvan we niet geloven dat het nog gezellig kan worden. De film muziek start weer, nu mooie jaren 70 muziek zoals Quinten Tarantino gebruikt. De happiness zal ook hier niet gevonden worden. We zien een chilli’s restaurantje we worden ontvangen door de floormanager die haring had gegeten in Amsterdam, best experience ever…. En vervolgend is Jenny is helping you. De muziek start weer op en bevindt me in een road movie waar we als dolend gezelschap langs de highway even wat eten, de muziek is De vragen van Jenny zijn schokkend, you here for a vacation? Beleeft antwoorden we dat we voor onderwijs hier zijn. Maar we willen hier nog niet dood gevonden worden, hoewel het centrum met de universiteit echt gezellig en leuk moet zijn. Het is moeilijk omdat te geloven in deze omgeving. Het eten is ok, de gesprekken gaan gezellig over database onderhoud en monitoring van de logs…. We lopen terug en het hotel is verbazend dicht bij. Het is 19 uur lokale tijd en ik van in slaap, 9 uur later word ik wakker met een lichte hoofdpijn,
Ronald Schmeddes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten