Prettige Kerst en een heel goed nieuw jaar!

Vanuit een kerststalletje in Chicago wenst team Poliklinisch iedereen prettige feestdagen en een heel goed nieuw jaar!

Foto Kees Knobbe

Robots en andere menselijke zaken

Als je bij Epic zo een kijkje in de keuken van de moderne techniek krijgt waar we ondertussen met zijn allen middenin zitten, ga je je vanzelf afvragen wat al die prachtige bits en bytes ons nu opgeleverd hebben. We kunnen live de zon op Mars onder zien gaan en de hoeveelheid zandkorrels in de zandbak van de buren berekenen - wat trouwens het beste gaat als je bijhoudt hoeveel kruiwagens hij erin heeft gegooid. Anders kun je een gemiddelde diepte van 50 cm aanhouden, en de omtrek kun je redelijk schatten. 

Dat zijn mooie, hoogstaande doelen, maar als je om je heen kijkt zie je dat de meeste mensen de digitale revolutie benutten voor elementairdere zaken: er wordt geskypt, gefacebookt en gefacetimed om de contacten met het thuisfront te onderhouden. Tijdens iedere pauze zie je mensen met smartphones en iPads (en een enkeling die het niet begrepen heeft met een Samsung) met hun geliefden praten en ze toezwaaien: "zwaai eens naar mama", "nee, hier gaat alles verder goed", "dan moet je NU de bank bellen!" , " nee schatje, pappie is niet vanavond weer thuis, pappie zit aan de andere kant van de oceaan".  De kinderen bevatten het niet dat pappie zo dichtbij is in het kastje, maar toch heel ver, en eerlijk gezegd kan ik dat zelf ook maar nauwelijks bevatten. 

ET phone home

We gebruiken de modernste technieken om datgene wat het diepst in ons zit mogelijk te maken: communiceren, de banden met onze naasten bijhouden of ruzie met ze maken (maar dat is vaak hun eigen schuld omdat ze soms zulke vreselijk domme dingen doen). 

Uit op de overname van de wereld

Het grappige is dat precies diezelfde techniek ook de oorzaak is van de scheiding tussen ons en onze naasten: in computergestuurde vliegtuigen zijn we in een paar uur duizenden kilometers ver, en hebben dan onze iPads weer nodig om de gevolgen daarvan te verzachten. Maar als we nu eens thuis bleven? Dat zou een boel gedoe schelen, en dan kunnen we voor het geld van de elektrische spullen bloembollen kopen om ons tuintje mooi te maken. Dat denk ik stiekem wel eens, maar ik durf het niet hardop te zeggen, want voor je het weet word je voor vrijdenker uitgemaakt, of anarchist, en zie dan nog maar eens aan een baan te komen. Dus stap ik braaf in grote vliegmachines, en roep oh en ah bij het zien van de wolkenkrabbers, maar ergens blijft het idee van dat tuintje ergens in mijn achterhoofd zitten. 

Ik moet toch eens informeren wat zo'n tuintje nou kost, uiteraard inclusief de onmisbare elektronische bewateringsmeter.

Mogen we er nog uit alstublieft?

Kees Knobbe

Voyagerhall overspoeld met nerveuze Nederlanders

Goedemorgen Amsterdam vanuit Madison,

Ik weet niet hoeveel van jullie weten dat de specialisten inrichting de trainingen moeten afsluiten met een projecten en examens. Epic legt de lat hoog, de scores moeten boven de 8 zijn en overall boven de 8,5. Een project is een serie van handelingen en "bouwen" in Epic software. gemiddeld 8 uur werk. Een examen zijn mc vragen of waar of niet waar. Alles in het Engels natuurlijk. Het eerste project en examen ging over de fundamantals, 900 paginas.... De projecten hebben we met veel vertrouwen ingediend en we waren niet verbaasd dat we daar goed gescoord hebben. De examens zijn afgenomen vlak voor we naar de USA vlogen. Epic beloofd dat binnen 3 werkdagen de scores er zullen zijn. Gisteren was het zover werkdag 3.....

Zover de achtergrond schets voor mijn blog.
Het moment dat wij naar Epic gaan om de lesdag te starten is het in NL al het einde van de werkdag. Nerveus wordt er op de mobieltje gekeken of er de verlossende mail is met naar wij hopen een goed cijfer. In de bus geen wifi dus moeten we wachten tot in de voyagerhall van Epic.

Voyarger Hall

Aldaar raken we meer opgewonder als er vanuit stoelen en achter de koffie gesmoord maar toch ruimtevullend geluid wordt gemaakt. Een voor een komen de cijfers binnen. YESSSSSS gillen sommige (al aardig aangepast aan de taal) de opwinding stijgt als de cijfer flow happert.....wat betekend dat??? ojee komen nu dan de mindere cijfers??? honderde keren worden de ververs knopjes op de mobieltje en ipads getoucheerd. Het mag niet baten, het is zeker thee of koffie tijd! wordt er nerveus geoppert, Kom op Epic!! release me van Aretha Franklin giert ook bij mij door de keel. Ik klik en klik en oeps ineens is daar de mail, kijken??? yess ook ik heb het gehaald.
Een paar moeten teleurgesteld de les in zonder verlossing....waar we Kevin (docent) informeren waarom we zo uitgelaten zijn. Tijdens de les een enkele gebalde vuist opgestoken en naar de heup bewogen met de bedoeling uit te drukken dat ook daar een goed cijfer binnen is. Dan na "lang" wachten en een mailtje naar Epic waar blijft het cijfer komt ook voor de laatste van klinisch dossier het verlossende mailtje (was blijven hangen in de outbox) Koeltjes wordt er gereageerd, het word al gewoon als je hoger dan een 9 scoort. Hoe mooi kan een dag beginnen.... Dag twee is intensief, veel werken in hyperspace maar ook in het door ons nog niet zo gewaardeerde text deel van epic, de "roze" schermen, de darkside of epic. We werken ons door de dag en gaan opgedeeld eten.

Vandaag dag 3, aan het einde van de les zal de groep uiteen spatten, een deel vliegt vandaag en of morgen naar huis, een paar anderen blijven nog een paar dagen om Chicago te bezoeken, zo ook ik. Chicago in de (voorspelling van het weer) natte sneeuw en mogelijk regen. Mistroostig idee, de melancholie de blues druipt mijn hersenen in, Buddy Guy, Howling Wolf en Jimmy Rogers ze spelen samen en little red rooster knalt door mijn hoofd...

Ik heb er zin in, laat het maar regenen heerlijk.

Ronald Schmeddes

 Voor iedereen een fijne kerst en een goed uiteinde, tot volgend jaar

Epic in the snow

Hallo Amsterdam...... Het sneeuwt in (Madison) Moskou (beroemde openings zin van radio presentator uit de hele oude doos (? naam vergeten)

De dag startte met een ritje door de sneeuw met de bus, we hebben voor jarige Rick in de bus gezongen en aan het einde van de dag met een aantal nog gedronken op zijn voorlopige uren winst in dit nieuwe levens jaar.
Voor ons nu gisteren hebben we kennis gemaakt met het maken van doc flowsheets in Hyperspace. klikken klikken klikken en nog eens klikken. niet heel moeilijk maar wel weer veel. Onze docent Kevin gaat razend snel, maar voor velen nog te langzaam (gegeven de herhaling van  de manier van maken). Ik zelf heb wel eens moeite met het tempo en de combinatie van je geschreven info en de schermen van de docent en je zelf....... No problem we speed up at the break.



Let it snow let it snow

 Tijdens de lunch nog een rondje door het hoofdgebouw met prachtig licht en sneeuw beelden

 

Epic



Feel the force, meet you in Hyperspace, zegt mijn vader hier, mmm ga ik nu hallucineren?
 



Purplehaze al around! zingt Jimmi Hendrix door mijn hoofd, Zonsondergang Madison Epic

Vandaag dag twee, Oke Scotty beam me up!

Ronald Schmeddes



Daar zijn we weer

Op maandag 16-12-2013 is een groot deel van inrichting vertrokken naar Madison USA. Na het examen van inpatient fundamantals speelde er maar 1 ding(naast hebben we het gehaald).....hoe is het weer in Noord Amerika. Nou het weekeinde was er nog een sneeuwstorm en zijn er veel vluchten vertraagd en geannuleerd. De vlucht van schiphol naar Chicago was rustig en bij aankomst een witte wereld. Gelukkig geen glijpartij met het vliegtuig. Hoewel ik niet wil dat het nog gaat sneeuwen zit er een mantra in mijn hoofd, let is snow let it snow (met die rare reclame van de ptt als visuele ondersteuning op het netvlies). De overstap ging voorspoedig en opschema, eenmaal in het vliegtuig (ik had een goed uitzicht op de vleugels) bleek dat we niet zomaar weg konden. Heeft iemand een idee wat er moet gebeuren als er sneeuw en ijsvorming op het vliegtuig zit?



De icing (foto Mark)

Het gehele vliegtuig krijgt een douche, lijkt heet met bruine vloeistof, vervolgens een groene was of glycerinelaag.... dit vanuit een vrachtauto met kraan en robot arm met sproeier. geen gezicht, never a dull moment. Ruim 1,5 uur later mogen / kunnen??? we vliegen. Erg veilig voelt het niet.. Wat nu als de kleppen vastzitten etc. De vele b films van vliegtuigrampen komen voorbij. Elkaar opeten op de vlaktes van noordamerika is geen vrolijk vooruitzicht (mocht je het overleven) We stijgen op, de motor maakt rare geluiden.... ( het is een klein vliegtuig) we komen op hoogte en de piloot? neemt gas terug..... de motor lijkt uit te vallen, we kijken elkaar aan en beginnen maar grapjes te maken. Gelukkig zit er tussen ons in de stewart, deze is bijzonder grappig en lijkt relaxed dus zolang hij niet in paniek raakt zal het wel goed gaan. Veel vreemde geluiden en meer en minder gas...... de grapjes nemen toe en de klamme handjes ook, een enkeling is stil.... Gelukkig landen we veilig in Madison. Het transport met de bus is hilarisch, sneeuw en rijsnelheid aanpassen daar doen ze hier niet aan gewoon met overstuur de bocht door en de V12 engine (Topgear popt op en ik zie de heren spelen met bussen als deze) gas vroemmmmmm. wederom nemen de grappen toe. De chauffeur neemt de bochten te krap, je ziet de (stoep)randen niet. Ik krijg een beeld van een film binnen met een auto-kreukfilm waar de idioot aan het stuur tegen de ingestapte lifter zegt: "You know why they call me shoulders?"..... de een heeft het nu wel gehad bij aankomst, snel naar de kamer en afdraaien een deel gaat toch nog wat eten. Morgen weer vroeg op en naar Epic. Het heeft vannacht nog geneeuwt dus er liggen niewe opertunities voor "shoulders"



  Ronald Schmeddes

Jetlag country, here we come!

Het merkwaardige met luchtvaartmaatschappijen is dat ze wel door hebben dat economy class reizigers gemiddeld armer zijn dan first class passagiers, maar niet dat beide groepen gemiddeld dezelfde lengte hebben. En dat ze niet ook door hebben dat de gemiddelde economy reiziger niet nog eens 30 cm krimpt als zijn voorganger de rugleuning in de laagste stand zet, terwijl zijn beschikbare ruimte dat in zo'n geval wel doet.

Als het International Gerechtshof zich nuttig wil maken, moet het zich eens afvragen of het legaal is 9 uur lang naar een minuscuul schermpje te moeten staren waar non-stop Verschrikkelijke Ikke op wordt vertoond.

Dat soort gedachten komt bij een mens op als hij twee uur moet wachten tot het toestel voor de doorvlucht naar Madison van ijs wordt ontdaan. Steward Paul doodt de tijd met leuke humor, terwijl hij zeer tevreden tussen onze charmante vrouwelijke collega's zit. En ik dood de tijd door het allemaal op te schrijven terwijl ik om vier uur 's ochtends klaarwakker zit te zijn. De tweede ronde Madison, we zijn er klaar voor.

 Kees Knobbe

ASAP Clinical Administration bij EPIC Verona

Onze 3-daagse cursus van Clinical Administration volgen we gezamenlijk met Team Radiant, wat de pret ten goede komt, aangezien de humor hoogtijdagen viert. Dat komt vooral tot uiting door het hergebruiken van de typisch Amerikaanse standaard zinnen op willekeurige momenten zoals tijdens het eten:

‘That’s a good question!’ 

‘Let me rephrase your question’

‘It’s an awesome feature!!’

‘It’s really really amazing!!’

‘Thats an excellent conclusion!’ and

‘Thanks for sharing!’

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ik in een toneelstuk ben beland. Het is zeer vermakelijk en tevens het gevoel hebbende of dit nu allemaal wel echt is. Doordat alles zo strak is georganiseerd, wordt weinig tot niets aan het toeval over gelaten en is dat soms niet juist een charme? Maar dat is onEPIC’s. Het lijkt wel of deze trainers daadwerkelijk door een malletje van ‘hoe gedraag ik me’ zijn gehaald waardoor alles geregisseerd overkomt. Wat ook betekent dat vragen waar men geen antwoord op kan geven worden ontvangen met ‘I will come back to that later on’ om dan vervolgens alsnog een teleurstellend geregisseerd antwoord te geven, wat helaas niet aansluit op de daadwerkelijke vraag, het anticiperen lijkt niet op nr. 1 te staan. Is dat erg? Nee hoor, want men doet er alles aan om je een goed gevoel te geven en je in de watten te leggen met genoeg eten en drinken bijvoorbeeld. En niet te vergeten de ongewoon mooi vorm gegeven locatie. Inderdaad indrukwekkend. Alles lijkt zo groot en in veelvoud aanwezig dat ik denk dat er wel 80 mensen in de cursusruimte zitten. Uiteindelijk blijken dit er toch gewoon maar 40 te zijn. Valt weer mee.

Wat niet meevalt is het vele eten…om daar je niet steeds ontzettend tegoed aan te doen. Elke ochtend een hele grote hal binnen lopen waar er een heel uitgestrekt ontbijtbuffet staat uitgestald. Maat houden komt niet voor in het woordenboek van EPIC. En obesitas wel. Jeetje zeg, wat een eten. En dat is dus erg je best doen om niet in de valkuil van al dat lekkers te stappen.

Gelikt gaat het dus allemaal wel tijdens de cursus. Er gaat echt niets fout, behalve dan de trainer in opleiding die wel eens een steekje laat vallen, en de klok is de beste vriend van de trainers. It is all so amazing en awesome wat de applicatie kan en if you are comfortable with the temperature: thumbs up! Er zijn ook nog andere mogelijkheden, het kan ook OK-ish zijn en thumbs down…tja…

Omdat we snel door de stof heengaan, heeft 1 van de trainers een rondleiding in Deep Space geregeld. Een nieuw gedeelte wat bijna klaar is. Het is een enorme ruimte onder de grond, bedoeld als grot, met verschillende thema’s waaronder LOTR. De ruimte is gigantisch en het congresgedeelte echt niet normaal... Het geeft me een gevoel van ‘wat zit de wereld toch raar in elkaar’. Aan de ene kant natuurlijk fantastisch dat Amerikanen niet schromen zoiets groots te bouwen. Aan de andere kant lijkt het een 'nooit genoeg' drive. Is het dan echt nooit genoeg? Toch het Rupsje Nooitgenoeg wellicht. Die ook slagroom op de milkshake wil…

Het lijkt wel of het relatieve uit het oog verloren is, maar goed, stiekem is het inderdaad allemaal ‘awesome’ en ‘amazing’

Nog een voorbeeld van een typisch gesprek in een winkel zodra je bij de kassa afrekent:

Hello, how is it going?
- I am fine, thank you
Ah allright! Great! Do you like a discount card from .....
- No, thank you, I am only here for a week or so.
Oooo, where are you from?
- I am from the Netherlands.
Oohh awesome!!! I have a father, mother, sister, aunt, uncle…. (vrij invulbaar) who lives/comes often (doorhalen wat niet van toepassing is) in the Netherlands. It’s really amazing! I really want to go to Amsterdam someday!

Met nog een cursus voor de boeg heeft Team ASAP nog een aantal dagen te gaan hier. Hopelijk gaat onze terugreis voorspoediger dan de onfortuinlijke groep die zondag vertrok. We konden helaas niet veel meer doen dan meeleven. Het gevolg is dat het er hier nu mooi wit uitziet, en dat afgetekend tegen een prachtige blauwe lucht genieten we nog even voordat het echte werk weer begint.

Arina

Super training voor Cadence

Op dag 3 van de training, is tot onze verbazing de mist weg getrokken en kunnen we eindelijk zien waar we zitten! De dagen daarvoor hebben we in de mist geleefd, we vertrokken van het hotel in de mist, zagen de hele dag niets dan mist vanuit het klaslokaal en kwamen weer thuis in het donker. Nu kunnen we vanuit het klaslokaal ook daadwerkelijk iets zien van het prachtige uitzicht.

De Cadence training wordt gegeven door Eddie. Hij is een ervaren trainer en houdt ons constant bij de les. De vragen zijn vaak 'excellent' of 'great!' en de opdrachten zijn 'awesome' and 'pretty cool'. Wat hebben we veel geleerd de afgelopen dagen!

We hebben schedules gebouwd, visit types gemaakt en zelfs pools van resources gemaakt. Ook hebben we gelukkig verschillende mogelijkheden van opbouw van schedules geleerd, die integrale planning mogelijk maken. Trainer Eddie heeft veel ervaring met het inrichten van agenda's voor integrale planning en zegt dat sommige dingen goed kunnen en sommige dingen 'incredibly dangerous' zijn om te doen. Met andere woorden: een goede analyse is essentieel. Laten we daar nou gelukkig al mee begonnen zijn. We zijn in ieder geval blij met Eddie als trainer, we kunnen het goed volgen. En hij is grappig! Hij heeft enorme tatoeages op zijn onderarmen (waar sommigen van ons team erg van onder de indruk zijn) en hij heeft grappige ezelsbruggetjes. Bij het noemen van de security class SUPERoverbook, maakt hij elke keer het SUPERmans teken met z’n armen. Dat moesten we natuurlijk op de foto zetten! Dus hierbij!

 

Epic is een buitengewone ervaring, wat een enorm bedrijf met bizarre details overal, impressive! De trainingen maar ook alles er om heen is tot in de puntjes geregeld, en als je wil kan je de hele dag eten en drinken (en dat is te zien aan veel van onze classmates). Wij zijn vooralsnog verzadigd, met kennis én eten. Op naar certificering!

Inmiddels is het zondag en is de groep verspreid over Chicago, Nederland en Madison. Hele goede week gehad. Sommigen gaan (moeten) nog door, heel veel succes!

Tessa en Marjolijn

 

Team Medicatie in The USA

Team medicatie reist in twee groepen af naar The USA, dit om de kans te verkleinen dat het hele medicatie team in een keer zou kunnen “wegvallen”. De kansen moet je toch een beetje spreiden. Team A vertrok samen met een aantal andere teams om 11.00, team B om 12.00. rara wie was er eerst in Madison? Juist team B.

Aanbeland in Madison was alles wit, sneeuw op de grond en mist om ons heen. Na, voor de meeste een slechte nacht togen we opgewonden en nieuwsgierig naar Epic. Maar helaas er was nog steeds mist dus van de omgeving en de tuinen om Epic heen viel weinig te zien. Maar eenmaal in het trainingscentrum was er genoeg te bekijken. En ook wij waren allemaal zeer onder de indruk van alles.

Na dat we ons lokaal gevonden hadden kon de training van start. Hier kwamen we nog wat bekenden tegen uit andere Nederlandse ziekenhuizen waar we ook training mee hadden in Den Bosch. Gezellig!

 

Na een lange trainingsdag was er nog wat puf over om te gaan shoppen. Op naar de West-Mall, eerst een hapje in de foodcorner en dan lekker shoppen! Heel aantal zijn er erg goed in geslaagd. Wel heel verbaasd dat je als kerstcadeau voor je kind een First gun kan kopen, en daarbij nog een leuk kleurtje kan uitzoeken. Heel Amerikaans!

                                                             Kaaskoppen in The Cheese State

Tweede dag is aangebroken en helaas nog steeds mist, geen idee nog steeds hoe de omgeving er uit ziet. De training wordt in een goed tempo gegeven en is ook prima te volgen. Ook is iedereen pas een uur later toe aan zijn dip dan de dag ervoor. (ipv 14.00 nu om 15.00 joepie!) vooruitgang! Voor de avond staat er een etentje gepland in de Irische pub om onze EM te ontmoeten.

                                                        The Irisch pub

Laatste trainingsdag, kunnen geen infuus of mixture meer zien. Maar hebben genoeg uitleg en stappenplannen om thuis met vertrouwen onze projecten op te starten. Morgen vliegt team B terug naar Nederland en blijft team A nog even om te bloemetjes buiten te zetten (helaas bevriezen die meteen -16 bbbbbbbbbbrrrrrrr KOUD!!!!!) Eerst nog even down town Madison naar de Comedy club met 2 collega’s van het Amphia ziekenhuis.  LACHEN!

                                                 Onze Epic muts

Vrijdag toch naar Epic ondanks dat de trainingen klaar waren. Kim de EM van team planning geeft een rondleiding door Epic. WAUW!!!! Wat een gebouwen, waren we al onder de indruk van het trainingscentrum nu zijn we sprakeloos.  Boomhut, metrostation, glijbaan, mega hobbelbeest het gaat maar door!

Team B uitgezwaaid en terug naar het hotel om ons klaar te maken om nog maar eens the shoppen.We love sale!!!!!
Zaterdag op stap met alle achterblijvers in Madison. We gaan down town eens nader onderzoeken. En wederom BBBBRRRRRR koud! Met regelmaat een koffietent in om op te warmen. Maar met het zonnige weer kunnen we wel heel mooie foto’s maken. Het meer, the state capitol en de universiteit, en creatief met zon en collega’s. 

 

’s avonds gezellig met elkaar gegeten en op tijd naar bed. Inpakken om de volgende dag te vertrekken. En op het vertrekken zitten we nu te wachten, nog even bloggen en dan naar huis. Leuke week maar het is tijd om naar huis te gaan!

Groetjes Team Medicatie (Inge)

The dutch: Down to earth? Guess not....

Enorme gebouwen doemen op in de mist als we op de eerste ochtend met een enorme bus het EPIC terrein oprijden. Groot voordeel als je zelf een stad bouwt, dan kan je ook je eigen straatnamen bedenken. Het is mistig, mistroostig bijna. Pas op deze dag 2 blijkt dat de enorme gebouwen die we op dag 1 zagen nog maar het puntje van de ijsberg waren. Schuren, silo's, witte play-mobiel hekjes. De rest van Team ASAP heeft besloten de PL vast achter te laten en met een eerdere bus te gaan. Uitslovers :-)!Nick (Radiant) zit naast me in de bus, onderwerp van gesprek is dat we als nuchtere Nederlanders ons toch niet door EPIC in de luren gaan laten leggen. Boy, were we wrong. Om in de woorden van Nick te spreken "het hele gebeuren ademt professionaliteit uit".En dat is precies wat het is. Alles klopt, werk, is geregeld en perfect voorbereid. Soms voelt het als een grote film. Gisteren kwamen we op de vergelijking met "The Truman show". Voor diegene die hem niet hebben gezien: Jim Carey, word in een tv studio geboren en is de enige in die studio die niet weet dat hij een ster is in een tv-show. Wij voelen ons soms een beetje als Trumam, alsof de wereld om ons heen een show is. De grap is alleen dat EPIC geen show op voert. Men is bloed serieus. De overtuiging, het enthousiaste "WHOEHOE" aan het einde van de trainingsdag, alles is oprecht gemeend. En hoewel wij het gek vinden, en er soms grappen over maken, heeft het wel het gewenste effect. We lachen, zijn geconcentreerd aan het werk en zuigen de informatie op. En langzaam maar zeker krijgt alles vorm. Security Classes, Roles, Providers en users. Er zit een logica in, een lastige logica maar hij is er. Met dank aan Adam en Kristina uiteraard, Awesome teachers!

Meest opvallend: Nederlanders hebben of een grote mond, of de Amerikanen zijn zeer timide in een training. De meeste vragen, opmerkingen en discussies komen uit het Nederlandse kamp. Behalve dan Cliff, Cliff is bijzonder (volgens het Cadence team). Grootste voordeel is dat iedere vraag een goede vraag is. Het is niet erg om een vraag te stellen. Vaak is het zelfs 'AWESOME'! Great question, Awesome, daar was er weer eentje! 

Conclusie: Ja, wij Nederlanders zijn nuchtere mensen. Maar nu raak ook ik geïnfecteerd met het EPIC virus. En stiekem vind ik dat eigenlijk best prettig! Laat dag 3 maar komen!

Menno

3e EPIC demo in gang

Het is weer lekker druk!

En de afdeling urologie AMC streamt mee!

EPIC-Jitters (Kriebels)

Gedurende de zondag komen er af en toe appjes binnen van het team met van die 'gezonde spanning vragen'. Wie zit in welke stoel? Heb je al gepakt? Zijn elektronische sigaretten toegestaan? De standaard pre-reis vragen!
Vrienden bellen om goede reis te wensen, de tas ligt in de kamer, hoopjes spullen door het hele huis. Afwas staat nog te wachten, het moet geen werk worden.
Daarom dan ook eerst lunch in de stad met een goede vriend; het is tenslotte zondag. Tijdens de lunch bij café Kobalt (www.cafekobalt.nl), aanrader bij de weg, besefte ik me dat pakken nog niet zo makkelijk gaat zijn als bedacht. Dit is een zakenreis, dus er moeten overhemden mee. Ineens ben ik degene met vragen.
Hebben ze daar een strijkijzer? Niet elke dag in boardshorts?; dat is op vakantie wel anders! Warme schoenen mee voor temperaturen van -10 en kouder. Mutsen, handschoenen, sokken! Verrek. Dan moet er ook een koffer mee en niet alleen handbagage! PANIEK! Nou ja, paniek, hooguit een beetje.
Onderweg terug naar het mooie Amsterdam-Noord luister ik naar "Lorde - Pure Heroine". Ook een aanrader, fantastisch album, maar dat terzijde. 

Al fietsend dwalen mijn gedachten af naar Verona WI. Nog twee dagen.... Nieuwe omgeving, nieuwe dingen leren, nieuwe fase met het team en de rest van de collega's. Kennismaken met de EPIC-familie....
Als ik alle collega's mag geloven zijn we onderweg naar een opleidingscentrum dat er van binnen uit ziet als een soort Disneyland. Heb de afgelopen week met behulp van Google Earth mijn nieuwsgierigheid een beetje weten te te onderdrukken, maar het gaat nu toch wel kriebelen. Wat kan EPIC? Hoe kan ASAP de SEH ondersteunen? Hoe moeilijk gaat 't worden? Heb ik maandag nog tijd voor de laatste we-learnings? Zijn dit dan typische pre-zakenreis vragen? Ik heb er zin in merk ik ineens. Het is gestart! Over twee weken is team ASAP klaar om te bouwen en de weg daarheen start morgen om half negen op Schiphol! Mijn favoriete plek in Nederland. Maar voor het zover is, is het tijd om de zolder/slaapkamer op te duiken om mijn koffer te zoeken. Duidelijk gevalletje EPIC-kriebels..........

Menno Regeling

Op stap met team Medicatie/Apotheek

Na een rustige start in de eerste week van november begon in week 2 meteen met veel activiteiten. Drie teamleden vlogen naar Epic in Verona (zie hun verhaal) en de overige teamleden gingen op ‘stage’ bij de apotheek van het VUmc. Drie dagen gingen een viertal van ons op stap met medewerkers van de apotheek en werden we ingewijd in de werkprocessen.

Hierbij vlogen de vragen over en weer. Wij nieuwsgierig hoe alles werkte, zij hoe alles gaat worden en of het allemaal wat ‘handiger’ zou gaan werken. We hebben soms met enige verbazing staan kijken, vooral naar alle stapels papier die in ieders ogen wel wat minder zou kunnen. (dag later zagen wij op dit blog een filmpje over papierloos worden, hebben we erg omgelachen en zijn we iets minder hard gaan roepen dat alles wel papierloos zou moeten kunnen J)

Na dit leuke, interessante weekje (VUmc Apotheek bedankt voor de gastvrijheid!) gingen we eindelijk kennismaken met ons deel van Epic in Den Bosch. Onder de bezielende leiding van Steffen Olsen werden de geheimen van Willow inpatient Fundamentals aan ons verklapt. Soms met wat extra uitleg of zijspoor, omdat de apotheken in Amerika en Nederland hier en daar wat anders in elkaar steken.

 

Aan het einde van de cursus dag volgde structureel een overhoring en mochten we om de beurt onze nieuwe kennis demonstreren.

Na bijna twee weken Den Bosch, ook Willows inpatient admin I gevolgd in ons tweede weekje daar konden we een dagje uitrusten op kantoor.
Na ons “rust”dagje stond er al weer een nieuw uitje op de planning, Donderdag 28-11 waren we te gast bij de apotheek van het AMC.
Na verzameld te hebben bij EVA voor onze "excursie" werden we warm onthaald door een aantal stafleden van de apotheek.Na verschillende presentaties over de werkgebieden werden we rondgeleid over de afdelingen die tot de apotheek behoren.

Ook dit was weer een zeer leerzame dag en verheugen wij ons om met beide apotheken aan de slag te gaan.

Maandag 2-12 vliegen we met een groot deel van het team naar Epic in Verona om ons portie Willow inpatient admin II voorgeschoteld te krijgen. Na alle verhalen van iedereen die al geweest is zijn wij erg benieuwd geworden.
Nieuwe avonturen van team Medicatie/Apotheek zullen spoedig volgen vanuit Verona.

Team Medicatie/Apotheek.

 

Quote of the day:

Een neuroloog die z'n hoofd ergens over breekt, is nooit grappig!

Demo Epic VUmc - 26 november 2013

‘We smachten naar Epic’, zijn de woorden van Mark Kramer. “Ik zie hier mensen zitten van dwars door VUmc, fantastisch”, aldus Kramer. Inderdaad, veel kernteams zijn vertegenwoordigd maar ook is er grote interesse vanuit de divisiebureaus. “We willen de droom vervullen: de droom dat de patiënt centraal staat en dat dat zo goed mogelijk wordt ondersteund door voorzieningen”.  De projectgroep EVA wordt bedankt voor het harde werk. Douwe en zijn medewerkers:  zij kregen allemaal de complimenten voor het harde werk van het afgelopen jaar.

Ondertussen wordt het filmpje gestart met onze EVA- filmsterren en de zaal loopt nog verder vol.  Er moeten mensen staan, de trappen worden gevuld. Ondertussen gaat het werk gewoon door, blijkt uit de tracers die zich met regelmaat laten horen.

“Niet alleen AMC en VUmc gaan een enorme uitdaging aan. Ook Epic gaat met EVA een nieuwe uitdaging aan; het is nog niet eerder vertoond dat twee academische centra kiezen voor 1 platform. Het belang dat onze buurziekenhuizen ook Epic gebruiken, wordt benadrukt door Kramer, omdat dit ook de communicatie over onze patiënten vergemakkelijkt.

Epic software moet ons helpen om de processen beter in te richten. Wij moeten kritisch naar de processen kijken en de komende 1,5 jaar zijn er we samen verantwoordelijk voor dat we de huidige processen veranderen en verbeteren. Dus als er nog mensen zijn die de illusie hebben dat het vanzelf gaat, dan heb je het mis. Het vraagt een hele grote verandering van deze organisatie en dat gaan we met elkaar doen. Epic gaat ons hierin begeleiden; Epic houdt niet op totdat we live gaan (en ook daarna niet) en wij moeten mee. De motoren zijn gestart en we kunnen niet meer terug. De einddatum zal zijn: aug/sept/okt en dan moet deze planning zijn gevolgd.” Aldus Kramer.

De kernteamleden worden aangehaald omdat zij de rest van hun collega’s moeten meenemen in het onderwerp EVA en de rest van de afdeling moeten motiveren. Er worden een aantal kernteamleden gevraagd plenair  te delen wat we al met elkaar hebben bereikt. Het is goed te zien dat Kramer weet wie er kernteamlid is van zijn eigen afdeling!

Verder zegt hij: “Een fantastische uitdaging en tot nu toe is alles op rolletjes gelopen. We gaan zeker nog momenten krijgen dat het even niet meer op rolletjes loopt. Die uitdagingen zullen we met elkaar aan moeten gaan. Als de livegang is geweest, en het is succesvol gegaan, dan gaan we echt een feestje vieren. Want dat is een echt milestone voor VUmc: “Moderne dossiervorming om onze patiëntenzorg beter te maken.”
Ik ben blij met zijn introductie. Blij dat hij EVA vanuit de patiënt en patiëntveiligheid benadert. En blij dat hij de hele organisatie aanspreekt om EVA te omarmen en ermee aan de slag te gaan.

Mevrouw Wolf, een fictieve patiënt met een heus gezicht, wordt gevolgd in het tweede gedeelte van de demo. Mevr. Wolf is onder behandeling van een cardioloog en we gaan in het EPD alle mogelijke schakels af die iets met deze patiënt van doen heeft: de cardioloog, de verpleegkundige, de OK-planner, triageverpleegkundige, secretaresse  etc. Ook wordt er medicatie voorgeschreven met een barcoderegistratie systeem, zijn beelden en filmpjes van onderzoeken van deze patiënt in te zien via het EPD en worden orders uitgezet. Op het moment dat de bronchoscopie via het EPD wordt getoond, gaat er een golf van enthousiasme door de zaal. Ook wordt er even kort tijd besteed aan het afleiden van de DBC’s, en aan de tractus anamnese zie tot ieders genoegen naar eigen smaak getoond kan worden.

De Nederlandstalige presentatoren van Epic doen het leuk; ze praten de patiënt door het systeem en maken bij tijd en wijle een goede grap, waar de zaal gelukkig net zo over denkt.

Dat het systeem aangeeft dat een patiënt voor een bepaald onderzoek in aanmerking komt op basis van haar gegevens, zorgde ervoor  dat veel hoofden knikkend in beweging kwamen. Mijn persoonlijke favoriet: de zoekoptie ‘klinkt als’  voor exotische namen. Deze viel gelukkig ook bij de andere aanwezigen in de smaak.
De temperatuur in de zaal was gevoelsmatig met minimaal 10 graden Celsius toegenomen in die 1,5 uur! Laten we er vanuit gaan dat dit is veroorzaakt door het grote enthousiasme dat door velen van ons is geproefd onder de vele aanwezigen. Op naar de volgende demo op 3 december!


Iris Nawia (klinkt als nawieja)

Demo Epic AMC - 26 november 2013



Onze nieuwe EVA Banner

Het DemoTeam voor vandaag

Vandaag was de eerste officiële kennismaking met Epic en de  AMC medewerkers: de demo van Epic. Voor sommige was dit een echte eerste kennismaking met het systeem dus vol verwachting liep de zaal langzaam vol. De opkomst was aardig. Wat inhoudt dat volgens de telling er ongeveer 200 mensen in de zaal zaten bestaande uit kernteamleden, eindgebruikers of andere geïnteresseerden. Een gevarieerde groep dus.

Na een goede introductie van Ivo van Schiak en Maurits ging de demo los. We werden aan de hand van de patiënt 'mw. van Dirven' door het systeem heen gepraat. (en geklikt). Zo hebben we de onder andere de onderdelen: "zelf afspraak maken door patiënt via het portaal gezien, polibezoek afhandelen door de arts, onderzoeken aanvragen en afronden beeldvormend onderzoek, een bezoek aan de Seh en traige is getoond, opname en beddenplanning, overplaatsing van de patiënt naar de Ccu , de afhandeling van informatie door arts in de kliniek, werkzaamheden van de verpleging in epic, de ok-planner aan de slag in Epic, de werkzaamheden binnen de anesthesie, het gebruik van de verschillende devices in relatie tot epic en de verschillende mogelijke invoeropties. Heel veel informatie in een korte tijd dus.



Maurits aan het woord

De EVA film over Epic

Maar men kon de aandacht er goed bijhouden en leek het goed te kunnen volgen. Na de demo waren er nog enkele vragen over de inhoud vanuit de zaal zoals:

• Ten aanzien van het gebruik van Epic: signalering van systeem naar gebruiker, verschil in opbouw schermen door gebruikers groepen (verzoek was om dit niet te doen)
• Ten aanzien van migratie: norma/AZD gegevens in Epic
• Ten aanzien van koppelingen: Hoe koppelen met systemen buiten het ziekenhuis en intern (bv. Care control)

Conclusie: goede sfeer, goede opkomst men liep opgetogen de zaal uit.
Kortom een goede 1ste demo in het AMC. Op naar demo 2: dinsdagmiddag 3 december!


Jikke Lambeek

Epic by night

Na Epic Amerika heeft het orderteam nu kennis kunnen maken met Epic Nederland. Van de uitbundig ingerichte locatie in Verona weer terug naar de Hollandse Nuchterheid.

De trainingen werden ditmaal in het Nederlands gegeven en er was veel interactie tussen trainer en cursisten.

trainingsruimte

Aan het eind van de cursus konden we met twee companions in de tas naar huis, weer een hoop nieuwe leerstof erbij! Op naar de projecten en examens...

Joke of the day!

Menno

Team poliklinisch dossier: Indiana Jones, de huifkar, en de marktwerking in de zorg.

Ook team poliklinisch is naar Epic op weg gegaan, en goed aangekomen via de gebruikelijke gedoetjes: kortstondig vermiste collega's op Schiphol, verbazing over de eindeloze ijsvlakte waar je overheen vliegt en de norse Amerikaanse douane, die bovendien nodig eens een cursusje Lean moet volgen. De gemeenschappelijke maaltijd met alle aanwezige teams was zeer gezellig. De Merlot blijkt 6 dollar per glas te kosten.

De volgende dag met een frisse jetlag de bus in naar Epic. Bij de hoofdingang staat een bordje "Epic Intergalactic Headquarters". Hier doen ze duidelijk niet aan bescheidenheid. De eerste indruk is tamelijk verpletterend: Epic bestaat uit een groots opgezette campus met allemaal losse gebouwen die via tunnels en loopbruggen met elkaar zijn verbonden, gebouwd in een soort landelijke stijl, die een back-to-basics terugkeer naar de eenvoud moet suggereren, die echter in contrast staat met de high tech inrichting van het geheel.



The circles in your mind....

De cursus is zeer strak opgezet, en Ashley (met een verleden als third grade teacher) houdt er op informele wijze stevig de vaart in. Trainee Sam blijkt de vereiste genialiteit nog niet helemaal te bezitten, wat sommigen van ons tot een lichte vorm van razernij brengt. Het valt ook niet mee om iemand te volgen die monotoon en binnensmonds spreekt over zaken die voor ons volledig nieuw zijn. De tweede dag is hij zo van slag door een bijeenkomst met hoofdbazin Judy, dat hij bijna niet meer uit zijn woorden komt, en door een hevig nee-schuddende Ashley weer op het rechte pad gezet moet worden. Gelukkig brengt Ashley alles en iedereen gauw weer in het gareel, maar we voorzien voor Sam een interessant evaluatiegesprek.


's Avonds krijgen we een tour over de campus, waar de aanvankelijke bewondering geleidelijk aan plaats maakt voor totale verbijstering: hier is een waanzinnige aan het werk geweest, en bovendien een waanzinnige die, zoal we al geconstateerd hadden, niet aan bescheidenheid doet. Ieder gebouw is ontworpen in een andere stijl, wat na stijl nummer drie leidt tot unverfroren edelkitsch. Er is een gebouw in Dungeons and Dragons-stijl, met een middeleeuwse koningszaal met zwaarden en vlaggen aan de muren, open haarden, kerkerdeuren en twee tronen, met in het trapgat een verzameling heksen en draken.

Inclusief hellebaarden en zwaarden

Nummer twee is in Indiana Jones-stijl, met gestutte houten mijngangen en plastic lianen. Nummer drie eert de landbouw (die overigens plaats heeft moeten maken voor dit complex, een leuk onderwerp voor als je eens ergens over door wilt denken) met twee perfect gerestaureerde antieke McCormick Allfarm tractors uit 1953. Nummer vier is in Wild West-stijl, met een huifkar en een tapijt dat karrensporen en hoefafdrukken moet simuleren. En dan zijn we nog niet eens buiten geweest, waar we op namaak-watervallen en boomhutten worden getrakteerd. Het is de totale Disneyficering van alles wat ongetwijfeld als echt en origineel was bedoeld. Het is duidelijk waar het geld van de marktwerking in de zorg uiteindelijk terechtkomt, wat weer een positief punt is, want het leert ons dat een simpele bedrijfsrondleiding dus veel kan vertellen over hoe de wereld in elkaar zit.



McCormick Farmall Model M



Ook met hoefafdrukken

Temple of doom indeed

Waarschijnlijk nog onder de indruk van dit alles maken een paar collega's het die avond laat, en besluiten daarom de planning rond het opstaan zo scherp mogelijk af te stellen. Als de cursus begint zit iedereen keurig achter zijn eigen tafeltje, en heeft de planning dus gewerkt.

De dames gaan op zaterdag terug, de heren een dag later. Madison is een leuk plaatsje, dat als je goed kijkt aan randjes een beetje groezelig lijkt te worden. Het begint harder te regenen, en een eenmansonderzoek naar lokale brouwerijen vangt aan.

Op Madison Airport ontmoeten we Robbert, die net uit Chicago is teruggekeerd. Zijn autorit was prima verlopen als je het leuk vindt met een klein autootje door een gebied met een tornadowaarschuwing te rijden. Zo niet, dan niet. De terugvlucht verloopt prima als je het leuk vindt om met een klein vliegtuigje door een gebied met tornadowaarschuwing te vliegen. Zo niet, dan niet. We halen de aansluiting in Detroit maar net, en worden beloond met een vliegtuig dat maar halfvol is. Gestrekt over vier rijen stoelen blijk je prima te kunnen slapen. Morgen weer vroeg naar de VU.

Namens team poliklinisch
Kees Knobbe

Ervaringen Team Medicatie / Apotheek

Het is inmiddels alweer een paar dagen geleden dat we in de VS zaten, maar we willen alsnog graag onze ervaringen met jullie delen.

Zondag 10 november vlogen we samen met Gaia van team klinisch dossier via Detroit naar Madison, Wisconsin.
De vlucht ging helemaal goed, geen oponthoud bij de douane en de aansluiting makkelijk gehaald. In de tweede vlucht viel al regelmatig de naam van Epic en staat ook bekend als een Epic-vlucht, aangezien de meeste inzittende op weg zijn naar Epic. Eenmaal aangekomen in Madison konden we meteen plaatsnemen in een shuttle bus en van het landschap genieten. Vooral veel boerderijen en heel veel ruimte viel ons op. Aangekomen bij ons hotel hebben we ons even geïnstalleerd en zijn we maar even een hapje gaan eten om tegen de slaap te vechten. Maar om 8 uur waren we zo moe, dat we maar lekker ons bed zijn gaan opzoeken.

Bus naar het hotel

Eerste sneeuw van 2013 

Maandag waren we al vroeg wakker en konden we lekker gaan ontbijten in het hotel, om vervolgens met heel veel andere hotelgasten in de bus naar Epic te stappen. Eenmaal aangekomen waren we enorm onder de indruk van alle gebouwen die op het terrein van Epic staan, het is echt ‘Huge’! Maar goed we kwamen natuurlijk niet alleen om de gebouwen te bewonderen, maar ook om de Fundamentals van Inpatient te gaan volgen. Na eerst nog even een grote kop koffie en een lekker cakeje gepakt te hebben, want ja ook bij Epic kun je ontbijten, zijn we naar ons klaslokaal de ‘Time machine’ gegaan. Alle lesruimtes hebben een naam/thema, dus een rondje lopen langs alle lokalen is zeker aan te raden. Onze trainer had alles al klaar gezet dus konden we, na een voorstel ronde en alle praktische zaken rondom de training, aan de slag met de 900 pagina tellende handleiding. Tip: als je de handleiding mee wilt nemen naar huis, houdt wat ruimte over in je koffer  Na een rustig begin met het programma was het alweer tijd voor de lunch. Dit was super verzorgd, keus genoeg en het smaakte super. Hierna gingen we verder met de training en hadden we een afwisselend programma, met zowel ‘in class’-exercises als plenaire uitleg over het programma. Maar zo’n eerste dag was best pittig, zeker als in de middag het tijdsverschil wat gaat opspelen. Om 5 uur stonden er heel veel shuttlebussen klaar om iedereen weer naar hotels in de regio te brengen. Na een korte stop bij het hotel, waar we team zorgadministratie tegenkwamen, zijn we lekker wat gaan eten in de buurt van het hotel. Sommige gingen nog even naar de shopping mall, sporten/zwemmen in het hotel of lekker uitrusten, want vermoeiend is een dag training zeker.

Aankomst bij Epic

Uitzicht vanuit leslokaal

Op dinsdag zag de dag er redelijk hetzelfde uit als op maandag, al hadden we dinsdagochtend een review oefening, waarbij bleek of je de vorige dag wel goed had opgelet. Gelukkig hadden we dit natuurlijk allemaal gedaan en konden we daarna verder met de volgende hoofdstukken in de handleiding. Na de training gingen we naar het hotel waar inmiddels ook team poliklinisch dossier was aangekomen. Vervolgens zijn we met (bijna) iedereen gaan eten in de buurt van het hotel. Toch wel een gekke idee om aan de andere kant van de oceaan met je collega’s te gaan eten en het was heel gezellig!

Lunch bij Epic

Woensdag hebben we, na weer een korte review van de vorige dag, de handleiding verder doorgewerkt en waren we om 5 uur klaar om een grote tour te krijgen rondom Epic. We werden rondgeleid door een medewerker van Epic en keken onze ogen uit! De gebouwen waren allemaal aan elkaar verbonden via een tunnel of loopbrug, wat wel fijn was want het was er niet warm (maandagnacht was het -9, brrrr). We gaan hier verder maar niet te veel over verklappen, want dit moeten jullie in december ook zeker gaan doen! Hoogtepunten wat ons betreft zijn: de glijbanen, Indiana Jones, de metro en de vele gekke kunstwerken die in elk hoekje van het gebouw te vinden zijn. Na deze leuke tour ging de ene helft naar het centrum van Madison en de andere helft ging met een busje eten in een ander gedeelte van Madison.

Rondleiding Epic

Rondleiding Epic

Eten bij Johnny's Steakhouse

Donderdag was het alweer tijd om de koffers in te pakken om weer naar Nederland te vertrekken. Na nog wat korte bezoekjes aan de omgeving en de verschillende mall’s, zijn we met z’n allen in de bus naar het vliegveld vertrokken. Beide vluchten zaten helemaal vol en in de eerste vlucht zaten weer bijna alleen mensen die van Epic af kwamen. Dus ervaringen van de trainingen zijn volop uitgewisseld. Na een korte overstap in Detroit zaten we in het vliegtuig richting Schiphol. Met veel rumoer op de stoelen achter ons, met dank aan het Kennemer Gasthuis, was onze nachtrust beperkt, dus kwamen we redelijke brak aan. Gelukkig waren alle koffers snel op de band en konden we na een drukke week in de VS weer naar huis.

Centrum Madison

 Het was super leuke ervaring en een hele gezellige week! Veel geleerd van het programma en ook elkaar onderling beter leren kennen.

Groetjes,

Brenda, Jacky en Nicolien